-
0/10
بازی Need for Speed Heat نه تنها خاطرات خوبمان با این مجموعه را از بین می‌برد، بلکه مولفه‌های اصلی ژانر را هم زیر پا می‌گذارد.
نید فور اسپید مدت‌هاست که تبدیل به اسمی شده تا با آن یاد خاطراتی بیفتیم که سال‌ها پیش با عناوین درخشان این مجموعه مثل سری Underground یا Most Wanted و Carbon ساخته بودیم. کسی دقیقا نمی‌داند که افول واقعی و مسیر سراشیبی برای نید فور اسپید چه زمانی آغاز شد، اما این را می‌دانیم که پس از چند بار دست به دست شدن بین سازنده‌های مختلف، این سری هدف و مسیرش را گم کرده است و مخاطبش را هم به همین مسیر می‌کشاند.
رسیدن از یک نقطه به نقطه‌ی دیگر، چیزی است که به رانندگی و بازی‌های مسابقه‌ای معنا می‌دهد. نید فور اسپید سال‌هاست که این ویژگی را از دست داده و Need for Speed Heat در بزرگ‌نمایی این اتفاق ضعف‌های خودش را بیش از پیش نشان می‌دهد. مشکل نید فور اسپید با بحران هویتی است که سال‌هاست درگیر آن شده. پریدن از یک شاخه به شاخه‌ی دیگر، مثل مسابقات حرفه‌ای به مسابقات خیابانی و بعد هم یک فصل طولانی از بازی‌هایی که تقابل راننده‌ها با پلیس‌ها را نشان می‌دهد. این سری سال‌ها در حال حرکت با چراغ خاموش بوده است.
هنگام بازی کردن عناوین مسابقه‌ای همیشه یک سوال طرح می‌شود که می‌گوید «خب، الان چه کار کنم؟» و Heat معمولا جواب مناسبی برای این سوال ندارد. مسئله اینجاست که چیزی شبیه به Autolog بازی‌های قبلی برای بازی Need for Speed Heat طراحی نشده تا تمام مسابقات و فعالیت‌های داخل بازی را مرتب و منظم لیست کرده باشد. این مسئله باعث می‌شود تا در کنار مسئله‌ی دوگانگی مسابقات روز و شب، هیچ‌وقت ندانید که در حال طی کردن چه پروسه‌ای هستید و هر لحظه چه دلیلی برای بازی کردن دارید. نقشه‌ی بازی تمام جزئیات را داخل خودش جا داده و خیلی ساده بگویم؛ این نقشه پتانسیل ارائه‌ی تمام فعالیت‌های داخل بازی را ندارد. این را هم حساب کنید که پس از وصل کردن بازی به اینترنت، تعداد فعالیت‌هایی که می‌توانید در رقابت با بازیکن‌ها و Crewهای دیگر انجام دهید بیشتر هم می‌شود تا جایی که این نقشه به جای این که بخواهد کمکی برای مسیریابی باشد، بیشتر نشان‌گر راهی به سوی گمراهی است.
نوآوری گیم‌پلی Heat بر پایه‌ی مسابقات روز و شب بنا شده است. به این ترتیب که بازیکن به عنوان یک راننده‌ی خیابانی کار خودش را آغاز می‌کند و مثل همه‌ی داستان‌هایی که با ماشین و راننده سر و کار دارند، هدف اصلی این است که به عنوان بهترین راننده‌ی شهر شناخته شوید. اولین نکته‌ای که بازی Need for Speed Heat را از نسخه‌های قبلی خودش متمایز می‌کند، تفاوت میان سیستم پاداش مسابقات روز و شب است. مسابقاتی که در روز برگزار می‌شوند، به عنوان جایزه به بازیکن پول می‌دهند و مسابقاتی که شب برگزار می‌شوند، کاملا وارد سیستم مسابقات خیابانی شده و به میزان اعتبار بازیکن اضافه می‌کنند. سیستم پیشرفت در بازی به گونه‌ای طراحی شده که لازم است بین مسابقات روز و شب تعادلی برقرار کنید و در واقع تبدیل شدن به بهترین راننده‌ی خیابانی، همان‌قدر که وابسته به پول است، نیازمند اعتبار بیشتر برای استفاده از آن پول نیز است.
رسیدن از یک نقطه به نقطه‌ی دیگر، چیزی است که به رانندگی و بازی‌های مسابقه‌ای معنا می‌دهد. نید فور اسپید سال‌هاست که این ویژگی را از دست داده و Heat در بزرگ‌نمایی این اتفاق ضعف‌های خودش را بیش از پیش نشان می‌دهدتعلیق سیستم روز و شب در ساعات ابتدایی جذابیت دارد اما بیشتر از آن نمی‌تواند مخاطب را دنبالش خودش بکشاند و چالش‌های واقعی یک راننده‌ی خیابانی را به او القا کند. نید فور اسپید تا پیش از این از چنین چرخه‌ای استفاده نکرده بود و هیچ‌وقت پول و تجربه در کنار هم برای پیشرفت در بازی لازم نبود. این مسئله باعث شده تا هسته‌ی گیم‌پلی بازی چندان جذاب نباشد و در بهترین حالت هم احتمالا با مسابقه‌های شب بیشتر از مسابقه‌هایی که در روز برگزار می‌شوند ارتباط برقرار کنید. چون مسابقات شب به خاطر تم رنگی و نئون بازی، هم جلوه‌ی زیباتری دارند و هم این که تقریبا تمام مدل مسابقاتی که در روز می‌بینید را در شب هم می‌توانید تجربه کنید. باید اضافه کنم که سیستم تعقیب و گریز بازی -به عنوان یکی از عناصر سرگرم‌کننده‌ی آن- صرفا برای مسابقات شبانه طراحی شده است و در روز مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.
شخصی‌سازی اتومبیل‌ها، یکی از مواردی است که پیش از عرضه‌ی بازی مانور زیادی روی آن انجام شده بود. به طور کلی، بازی Need for Speed Heat دست بازیکن را برای شخصی‌سازی کاملا باز می‌گذارد و اجازه‌ی دستکاری تمام قطعات اتومبیل را به بازیکن می‌دهد. از موتور و سیستم تعلیق گرفته تا شاسی و چرخ‌ها و البته صدها تنوع رنگ و فرم برای شخصی‌سازی ظاهری. حتی اگر به نظرتان تمام این‌ها کافی نیست، با اتصال به اینترنت و ورود به بخش کامیونیتی بازی، می‌توانید به طرح‌های آماده‌ای که بقیه‌ی بازیکن‌ها ساخته و آپلود کرده‌اند دسترسی داشته باشید و آن‌ها را مستقیما دانلود کنید. برای اولین بار در سری، بازیکن می‌تواند شخصیت خودش در بازی را طراحی کند و به شخصی‌سازی تمام جزئیات مختلف مثل لباس و موارد تزئینی دیگر هم دسترسی داشته باشد. گزینه‌هایی که برای شخصی‌سازی اتومبیل‌ها دارید به شدت زیاد هستند و حتی برای اولین بار می‌توانید کل موتور اتومبیلتان را با یک موتور دیگر تعویض کنید.
بازی در واقع از یک خط داستانی واحد بهره نمی‌برد و دو خط داستانی دیگر هم دارد که به طور خاص با مسابقات دریفت و آفرود گره خورده‌اند؛ اما ساختار این مسابقه‌ها چگونه است؟ همانطور که گفتیم، اتومبیل‌های بازی قابلیت‌های شخصی‌سازی زیادی دارند و می‌توان با تعویض شاسی و لاستیک‌ها، کاربری اصلی یک اتومبیل را تغییر داد. از تبدیل کردن پورشه پانامرا به اتومبیل دریفت تا مسابقه دادن با بی‌ام دابلیو X6 در ساحل آفرود. تمام ماشین‌ها این قابلیت تغییر کاربری را به کمک شخصی‌سازی دارند و بازی هم دستتان را برای این تغییرات باز گذاشته است. هر چند که این خط داستانی‌های مجزا کشش خیلی زیادی ندارند و شخصیت‌های فرعی گره‌خورده با آن‌ها چندان کشش قصه‌گویی را ندارند، اما بازی را گاه از خطر تکراری شدن با مسابقات خیابانی نجات می‌دهند.
تعلیق سیستم روز و شب در ساعات ابتدایی جذابیت دارد اما بیشتر از آن نمی‌تواند مخاطب را دنبالش خودش بکشاند و چالش‌های واقعی یک راننده‌ی خیابانی را به او القا کندسیستم پیشرفت در بازی Need for Speed Heat نه شبیه به Payback و وابسته به سیستم لوت و شانس دراپ شدن قطعات مختلف است و نه آن‌قدر روان و لذت‌بخش است که با آن بیشترین لذت را از بازی ببرید. بازی دو واحد ارزی یا کارِنسی برای ارتقای اتومبیل‌ها دارد؛ پول و اعتبار. با پول می‌توانید هر چیزی در بازی را بخرید، اما برای آزاد کردن آن قطعه یا اتومبیل، لازم است تا در مسابقات شبانه شرکت کنید و اعتبار بگیرید. بازی از این دریچه کم کم وارد مرحله‌ی گرایند می‌شود؛ می‌پرسید چرا؟ چون مسابقات شبانه آن‌قدری که باید جذابیت ندارند. از ضعف‌های هوش مصنوعی پلیس‌ها گرفته تا سیستم عجیب بازی برای مسابقه دادن که لازم است حتما عددی نزدیک به عدد حریف داشته باشید تا بتوانید شانسی برای برنده شدن در یک مسابقه داشته باشید. عدد بالاتر نیازمند اتومبیل بهتر است و این چرخه تا پایان بازی ادامه دارد.
مشکلان Heat از یک دوگانگی بین مسابقات روز و شب شروع می‌شوند. همه‌ی المان‌های بازی به گونه‌ای درگیر این تغییر هستند، اما ناچارا زمانی که بخواهید در بخش داستانی بازی پیشروی کنید، مجبور به انجام هر دو مدل مسابقات هستید و این باعث ایجاد گرایند بدون دلیل می‌شود. مثلا برای انجام یک مرحله حتما باید به سطح خاصی رسیده باشید و برای رسیدن به آن سطح خاص، لازم است که حتما مسابقات شبانه را پشت سر هم انجام دهید. این اتفاق باعث شده تا Heat حتی به عنوان یک بازی جهان باز، لذت یک عنوان مسابقه‌ای را در نطفه خفه کند و دست مخاطبش را با سیستم اشتباهی که برای پیشرفت در بازی نوشته، ببندد.
بازی با مشکلات گرافیکی متعددی دست و پنجه نرم می‌کند. فیزیک اشیا به طرز عجیب و غریبی طراحی شده و جایی که انتظار دارید در برخورد با یک درخت واکنشی دریافت کنید، درخت از جا کنده می‌شود و در جای دیگر، با برخورد به درختی بزرگتر کاملا از حرکت می‌ایستید. جالب اینجاست که بازی در چنین حالتی هیچ کلیدی را برای Rewind کردن به مسابقه در نظر نگرفته و فقط هنگام سقوط داخل آب، اتومبیلتان به طور خودکار دوباره به مسیر باز می‌گردد. سیستم آب و هوای پویای بازی صرفا جذاب است و نه بیشتر. تمام آن چیزی که بازی برای نوآوری و ایجاد حس داینامیک بودن در چنته دارد، در همان سیستم روز و شب خلاصه شده و پا را فراتر از آن نمی‌گذارد.
حس رانندگی به عنوان یک راننده‌ی خیابانی، تا حد زیادی در Heat به بازیکن القا می‌شود. شهر Palm City چه در روز و چه در شب، همواره میزبان مسابقات متعددی -چه به صورت آنلاین و چه آفلاین- است که بازیکن را با چالش‌های مختلفی به چالش می‌کشد. موسیقی‌های هیپ هاپ و RnB به خوبی روی بازی نشسته‌اند و آرتیست‌هایی مثل کندریک لامار، لاجیک و Inna، از خوانندگانی هستند که آهنگ‌های آن‌ها در بازی فیچر شده است. به طور کلی بازی Need for Speed Heat قرار نیست منجی این سری پس از چند سال انتشار بازی‌های بد باشد، اما می‌تواند برای طرفداران این سبک و به طور کلی سری نید فور اسپید، سرگرم‌کننده ظاهر شود.
شخصی‌سازی بازی، کامل‌ترین نمونه در سری نید فور اسپید است-
موسیقی‌های بازی با تم آن همخوانی دارند
ضعف‌های گرافیکی و مشکلات فنی بازی-
چرخه‌ی روز و شب پس از چند ساعت جذابیت خود را از دست می‌دهد
-
ضعف‌های هوش مصنوعی
-
سواری اتومبیل‌ها تا حد زیادی شبیه به هم در آمده است
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید