بازی Mafia: Definitive Edition خیابانهای لاست هیون در دههی ۳۰ میلادی را یک بار دیگر زنده خواهد کرد؛ بازی که سعی دارد، تا دوباره لذت ۲۰ سال پیش فرنچایز مافیا را زنده کند. با نقد و بررسی Mafia: Definitive Edition همراه باشید.
اولین نسخه از بازی مافیا در سال ۲۰۰۲ میلادی تنها برای رایانههای شخصی منتشر شده بود. این بازی با محیط پرجزئیات و وسیع، گیمپلی حیرتانگیز و سینماتیکهای عجیب فراتر از حد انتظار ظاهر شد و توانست به یکی از تاثیرگذارترین بازیهای در صنعت ویدیو گیم تبدیل شود. به همین خاطر است که به زعم بسیاری از بازیکنان، بازی Mafia یکی از بهترین آثار عرضه شده در تاریخ بازیهای ویدیویی به حساب میآید.
در کنار تمام اینها، داستان غنی با محوریت فعالیت مافیا در شهر خیالی لاست هیون، عملکردی باکیفیتتر از آثار عرضه شده در اوایل قرن بیستم داشت و همین داستان ارزشمند، کار را برای بازسازی بازی مافیا آسان میکرد.
ریتم داستان و پلات اصلی بازی همچنان جذاب است و میتواند به عنوان یک مشوق برای به پایان رساندن بازی، همراه شما باشد.
بعد از انتشار نسخهی ریمستر Mafia II برای کنسولهای نسل هشتم، نوبت به نسخهی ریمیک بازی مافیا تحت عنوان بازی Mafia: Definitive Edition رسید. به مانند قسمت سوم، استودیوی Hangar 13 مسئولیت توسعهی این بازی مورد انتظار را برعهده گرفت تا بلکه بتواند بسیاری از اشتباهات و ایرادات Mafia 3 را جبران کند.
با توجه به محبوبیت و حتی ابهت قسمت اول، به مراتب پروژهی سختتری پیش رو این استودیو تازه تاسیس قرار داشت. از طرفی خیلیها انتظار دارند تا پایبندی به ریشهها و تکرار مکانیزمها و اتفاقات قسمت اول را در بازی جدید ببینند، و از طرفی دیگر هم نسل جدید بازیکنان و برخی سلیقهها به دنبال این هستند تا با یک مافیای کاملا مدرن و متفاوت طرف باشند؛ به عبارتی دیگر میتوان گفت که دستهی دوم با بهبود بازی عرضه شده در سال ۲۰۰۲ نمیتوانند راضی باشند و متاسفانه این بلاتکلیفی، در قدم به قدم بازی Mafia: Definitive Edition لمس میشود.
داستان بازی به مانند نسخهی اصلی، دقیقا از نقطهای آغاز میشود که توماس قصد دارد از گذشتهاش برای کارآگاه نورمن تعریف کند؛ این که چطور وارد مافیای خانوادهی دون سالیری شد و چه بلاهایی بر سر شهر و سایر گروههای مافیا و خلافکاران آورد. تیم توسعهدهنده از همان نقطهی شروع تلاش میکند تا هر آن چه که در ذات توماس آنجلو، شخصیت اصلی بازی Mafia نهفته است را به مخاطب خود معرفی کند.
در طول بازی هم یک سری اتفاقات و سکانسها سعی میکند تا تفاوت، رحم و بیرحمیهای توماس را به تصویر بکشد تا از این کاراکتر، یک قهرمان ساخته شود اما استفاده از عناصر فسیل شده، اجازه نمیدهد تا آن طور که انتظار میرود کاربر با شخصیت توماس آشنا شود. اگر به دنبال کند و کاو در شخصیت توماس آنجلو باشید، تا اواخر بازی با کوله باری از سوالات بیپاسخ همراه خواهید شد.
البته شخصیتپردازی نه چندان قوی، به سایر NPCها و حتی مورلو، آنتاگونیست بازی نیز سرایت کرده است. با این حال، ریتم داستان و پلات اصلی بازی همچنان جذاب است و میتواند به عنوان یک مشوق برای به پایان رساندن بازی، همراه شما باشد.