بازی‌ها لزوما نباید گرافیک خیره کننده‌ای داشته باشند تا به عنوان یک اثر فوق العاده شناخته شوند. گاهی هم می‌توان اثری ساخت که با کمترین امکانات، بهترین نتیجه به دست آید مثل همین بازی Katana Zero که امروز به نقد آن می‌پردازیم.
تصور اینکه در دوره طوفان بازی‌های AAA، اثری عرضه شود که بدون در نظر گرفتن ریسک زمان انتشار، کار خودش را به درستی انجام دهد، سخت و حتی ناممکن است. با این حال وقتی که طرف حساب شما کمپانی خلاق و دوست داشتنی کمپانی Devolver Digital باشد، خیالتان از هر جهت راحت خواهد بود زیرا می‌دانید که محصول نهایی، کیفیت بالایی دارد. حکایت Katana Zero هم مثل دیگر آثار این کمپانی امریکایی است؛ شرکتی که باید آن را بهشت بازیسازهای مستقل به حساب آورد. KZ بدون کوچکترین جنجالی ساخته شد اما پس از عرضه، سر و صدای زیادی به پا کرد. آیا اولین ساخته استودیوی Askiisoft ارزش پول و وقت شما را دارد؟ اگر با من و نقد این بازی همراه شوید، در انتها پاسخ این سوال را خواهید گرفت.
از بعد داستانی، باید پلات داستانی بازی را ستود و آن را اثری جاه طلبانه از لحاظ روایت به شمار آورد
داستان بازی حول و حوش یک سامورایی کارکشته می‌گذرد که با گرفتن ماموریت و در نهایت کشتن اهداف به خصوص، روزگارش را می‌گذراند. این تنها ظاهر ماجراست زیرا پس از مدتی، حقایق پشت پرده قتل‌ها و قصد از انجام این کارها به تدریج آشکار شده و از اینجا، روایت داستان وارد مسیر متفاوتی می‌شود. پرداختن به ماده مخدری به نام Chronos و بهانه قرار دادن آن به عنوان محرک، ایده فوق العاده جالبی است که می‌توان نظیرش را تنها در آثار همین کمپانی Devolver Digital پیدا کرد. از بعد داستانی، باید پلات داستانی بازی Katana Zero را ستود و آن را اثری جاه طلبانه از لحاظ روایت به شمار آورد. شکست‌های متوالی و مرگ‌های پی در پی، لزوما به معنی باختن گیمر نیستند و بعضی از آنها بخشی از روایت به حساب می‌آیند؛ این مهمترین دستاورد در بخش داستان KZ است. بازی شروع خوبی دارد و ریتم بالای آن، سبب می‌شود تا گیمر به سرعت با داستان و اتمسفر احساس نزدیکی کند. شخصیت‌های اصلی به شدت پرداخت شده‌اند و کاراکترهایی مانند V و حتی روانشناس، قابل تحلیل هستند و می‌توان خلق و خو و عکس العمل‌هایشان را بررسی کرد. با این حال ۱۰ دقیقه نهایی و نتیجه گیری، آنقدر عطش بازیکنان را فرو نمی‌نشاند و سوال‌های زیادی بدون پاسخ باقی می‌مانند.
