نقد و بررسی بازی Ghost 'n Goblins: Resurrection

برای یک گیمر کهنه‌کار، هیچ چیز نمی‌تواند جذاب‌تر از این باشد که خاطرات دوران کودکی‌اش زنده شود؛ خوشبختانه بازی Ghosts ‘n Goblins Resurrection در این زمنیه عملکردی کاملا موفقیت‌آمیز دارد. با این حال، روند بازی این اجازه را نمی‌دهد که Ghosts ‘n Goblins را اثری بی‌نقص بدانیم.

اولین چیزی که در این بازی بازی اکشن پلتفرمر به چشم می‌خورد، طراحی‌های هنرمندانه‌ی آن است که در ادامه، دقیقا همین نکته به بزرگ‌ترین و شاخص‌ترین نقطه قوت این اثر تبدیل می‌شود. سری Ghosts ‘n Goblin همواره در روایت یک داستان ساده اما جذاب و همچنین به رخ کشیدن کلکسیونی از زیبایی‌های بصری خبره بود و آخرین نسخه‌ی آن یعنی بازی Ghosts ‘n Goblins Resurrection هم در تکرار این موفقیت، عملکرد درستی داشته است.

به مانند بسیاری از بازی‌های قدیمی پلتفرمری که روی کنسول NES تجربه می‌کردیم، این بازی هم کنترل کاملا ساده‌ای دارد و اگر امکانش وجود داشت، بدون هیچ دردسری می‌توانستید با کنترلرهای همین کنسول بازی Ghosts ‘n Goblins Resurrection را تجربه کنید. شاید این طور فکر کنید که حتما این اثر، باید دارای حجم چند مگابایتی باشد و خیلی سریع مکانیک‌های آن به اسارت دام تکرار بیافتد اما اگر چنین طرز تفکری دارید، باید بگویم که سخت در اشتباه هستید؛ شرکت کپکام به خوبی می‌داند که چطور یک Ghosts ‘n Goblins را توسعه دهد و در قبال عنوان Resurrection هم به خوبی از عهده‌ی این کار برآمده است.

با پیشرفت قدرت سخت‌افزاری و پردازش انواع پلتفرم‌های بازی به خصوص کنسول‌ها، و از طرفی دیگر با جهش چشم‌گیر تکنولوژی‌های مربوط به انجین‌های گرافیکی و ساخت بازی، شاید توسعه‌ی یک اثر پلتفرمر دو بعدی، آن هم با گرافیک فنی در حد کنسول‌های نسل سوم و چهارم، کار سختی نباشد. از همین رو این احتمال وجود دارد که در نگاه اول بازی Ghosts ‘n Goblins Resurrection را اثری ضعیف، بیش از حد ساده یا بیش از حد قدیمی بدانید اما باید پیش از هر چیزی بدانید که یک هنر نهفته در دل این اثر، هسته‌ی اصلی بازی جدید کپکام را تشکیل داده است.

شروع بازی به مانند آثار قدیمی، یا حتی نسخه‌های دهه ۸۰ میلادی Ghosts ‘n Goblins شما را به آلبومی خاک گرفته‌ی خاطرات می‌برد؛ به هیچ وجه انتظارات داستانی در حد آثار کن لوین یا نیل دراکمن را از این اثر نداشته باشید چون اصلا قرار نیست که با چنین روایت‌هایی روبرو شوید؛ هدف از تجربه‌ی یک Ghosts ‘n Goblins این است که از شدت عرق دست‌هایتان، کنترلر هم خیس شود!

با این حال، یک روایت مختصر و مفید با یک دموی کاملا کژوال، تمام پلات و داستان بازی را کف دست مخاطب می‌گذارد تا شما با کنترل یک فرمانروای قهرمان، به دل موجودات شیطانی بزنید که جز تاریکی و عقاید شیطانی، چیز دیگری در وجود آن‌ها پیدا نمی‌شود. همین ماجرا کافی است تا تمام چالش‌های جذاب در بطن گیم پلی بازی توجیه پیدا کند. با این وجود، نمی‌توان منکر این نقص شد که پلات اصلی بازی یک کلیشه‌ی تمام عیار و نوعی کپی پیست از آثار قبلی به حساب می‌آید.

از پلات داستان بگذریم، شیوه‌ی روایت آن به لحاظ بصری کاملا از استیل بوک‌های داستانی الهام گرفته است؛ ادغام چنین چیزی با همان چهره‌ی آشنای آرتور، برای این که خنده بر لب‌های گیمرهای نوستالژی‌باز بیاورد، کفایت می‌کند. پس بازی Ghosts ‘n Goblins Resurrection از همان ثانیه‌های آغازین خیلی سریع خودش را به مخاطب معرفی می‌کند تا بازیکن بداند که دقیقا به چگونه اثری روبرو خواهد شد.

شروع بازی به مانند آثار قدیمی، یا حتی نسخه‌های دهه ۸۰ میلادی Ghosts ‘n Goblins، شما را به آلبومی خاک گرفته‌ی خاطرات می‌برد

هر چند که همواره از آثاری همچون سری ماریو به عنوان راهبران سبک پلتفرمر یاد می‌شود، اما هرگز این دلیل نمی‌شود که اگر اثری مسیر متفاوتی را در پیش گرفت، آن را سرزنش کنیم. به طور کلی شاید بتوانیم گیم پلی بازی را با یک کلمه، مانند چالش برانگیز توصیف کنیم. البته وجود دشمنان متنوع و بعضا سرسخت، مهم‌ترین عاملی است که درجه‌ی سختی این بازی را افزایش می‌دهد. حتی روی آسان‌ترین درجه‌ی سختی هم باز هم با یک اکشن پلتفرمر دشوار طرف خواهید بود.

با این حال، سکوبازی‌های موجود در این اثر از چالش خاصی برخوردار نیستند اما ادغام آن‌ها با دشمنان متنوع، سرسخت و بعضا بیش از حد چابک، باعث می‌شود تا حتی در به ظاهر ساده‌ترین سکوبازی‌ها هم با مشکل روبرو شوید و چند باری مجبور به شروع دوباره‌ی بازی Ghosts ‘n Goblins Resurrection از آخرین چک‌پوینت شوید. از طرفی دیگر، از آن جایی که بازی سعی می‌کند تا کاملا به نسخه‌های کلاسیک خود وفادار باشد، فیزیک خشک این اثر در بسیاری از مواقع آزاردهنده ظاهر می‌شود؛ شاید برای خیلی‌ از بازیکن‌های نوجوان و حتی جوان چنین چیزی باورپذیر نباشد که فرمان روی دکمه‌ها، با تاخیر در روند بازی پیاده‌سازی می‌شود اما نسخه‌ی جدید گوست‌ان گابلینز به قدری در تاریخ کهنه‌ی خود گرفتار شده که مشکلاتی این چنینی دارد.

همان طور که پیش از این هم اشاره شد، کپکام سعی کرده تا با قرار دادن تایپ‌های مختلفی از دشمنان و همچنین باس‌فایت‌ها، تنوع چشمگیری به گیم پلی بازی ببخشد. با این حال، هر چند که هر تایپ پرفورمنس قابل قبول و بالانسی دارد ما هوش مصنوعی آن‌ها در بسیاری از مواقع آن طور که باید، مزاحم بازیکن نمی‌شود. همچنین تکرار الگوریتم هوش مصنوعی در بسیاری از محیط‌ها، ممکن است کاری کند تا بازیکن به راحتی بتواند محیط را آنالیز و رفتار دشمنانش را پیش‌بینی کند. از طرفی دیگر، تکرار بیش از حد سریع و تکراری این روند می‌تواند در بسیاری از مواقع مرگی ناعادلانه، یا به عبارتی دیگر اعصاب خوردکن(!) را برای بازیکن رقم بزند.

به طور کلی بازی Ghosts ‘n Goblins Resurrection سعی می‌کند تا شیوه‌ی خودش را در چهارچوب یک اکشن پلتفرمر به مخاطب خود دیکته کند؛ شیوه‌ای که عاری از نقص نیست، اما کاملا به ریشه‌های این فرنچایز با اصالت پایبند است و چالش‌های آن همواره به ایجاد نقص در جوی‌کان‌های نینتندو سوییچ شما کمک می‌کند. در طول بازی داشتن سرعت عمل بسیار بالا، به عنوان یکی از ارکان اصلی این اثر خودنمایی می‌کند و همین مسئله باعث می‌شود تا یکبار دیگر نگران خرابی دکمه‌ها و آنالوگ‌های جوی‌کان‌های خود شوید. با این حال، حس خوب دیدن زیبایی‌های بصری بازی Ghosts ‘n Goblins Resurrection و همچنین برآمدن از پس دشمنان و باس‌فایت‌های سرسخت این عنوان، همان چیزی است در نتیجه‌ی این بازی نصیب‌تان خواهد شد. پس اگر به دنبال یک بازی چالش‌برانگیز آن هم از نوع نوستالژیک هستید، به هیچ عنوان تجربه‌ی Ghosts ‘n Goblins جدید را از دست ندهید.

7.5 خوب

بازی Ghost 'n Goblins: Resurrection تمام تلاش خود را به کار گرفته تا در اولین اولویت خود به عنوان اثری تماما نوستالژیک ظاهر شود و همین مسئله، به طور کامل عملکرد این بازی انحصاری را تحت تاثیر خود قرار داده است. چنین تصمیمی از سوی تیم سازنده، به زعم گیمرهای کهنه‌کار قطعا خوش خواهد آمد اما تاکید و اصرار روی کلکسیونی از مکانیک‌های قدیمی، ممکن است باعث آزار بسیاری از بازیکنان شود! پس، انتخاب با شماست.