نقد فیلم Ghostbusters: Afterlife - شکارچیان روح: افترلایف

0/10

0/10 ۴ ۲۰ دی ۱۴۰۰ بررسی فیلم‌های خارجی کپی لینک

فیلم Ghostbusters: Afterlife با این‌که به عنوان یک ریبوت اساسی از شکارچیان روح معرفی شد، تنها به یک دلیل مشتاق تماشایش بودیم و آن هم چیزی نبود جز تجدید دیدار با خاطرات این سری فیلم. متاسفانه یا شاید هم خوشبختانه به جز یکی دو رفرنس و چند صحنه‌ی کوتاه، خبری از آن روحِ اصیلِ مجموعه در وجود این فیلمِ ریبوت شده نیست. گویا هم ساختمان را خراب کرده‌اند و هم داربستِ محکمش را!

قصه‌ی فیلم شکارچیان روح با یک تغییر صد و هشتاد درجه‌ای، اشلِ کلی کار را تغییر می‌دهد. اینبار از همان ابتدا خبری از یک گروه برای نجات دنیا از شرِ یک سری روح خبیث در کار نیست. نویسندگان این فیلم – که یکی از آنها دن ایکروید بود – تصمیم گرفتند نیمه‌ی ابتداییِ فیلم را به پرداختِ شخصیتیِ کاراکترهای جدید و نوظهور اختصاص دهند. فیلم با شعارِ «گذشته را کشف کن و آینده را نجات بده» به مرحله‌ی اکران رسید اما چیزی که در فیلم شکارچیان روح می‌بینیم در حد و اندازه‌ای نیست که بگوییم واقعا فیلم از لحاظ معنوی به سری شکارچیان روح وفادار است. «گذشته را کشف کن»، صرفا خلاصه شده به یک کنجکاوی بچه‌گانه و در نهایت خلق چند صحنه‌ی کوتاه که فیلم‌ساز به هر نحوی شده می‌خواهد حس نوستالژی را در ذهن بیننده تحریک کند.

نکته‌ی آزاردهنده‌ی فیلم شکارچیان روح: افترلایف در این است که مخاطبِ هدف خود را به کلی تغییر داده. این فیلم ساخته شده صرفا برای مخاطبین نوجوان، در صورتی‌که فیلم‌های قدیمی شکارچیان روح را که نگاه می‌کنیم، هم یک نوجوان از تماشایش لذت می‌برد و هم یک فرد بزرگسال. البته نمی‌توان به یک فیلم که ریبوت شده چنین خرده‌ای را یک نقد محکم دانست اما می‌توان به منطقِ پیرامونِ قصه معترض بود؛ یعنی چطور می‌شود که بچه‌ای که سن و سال زیادی ندارد، وقتی متوجه حضور ارواح در منزلش شده هیچ ترسی به خود راه نمی‌دهد؟ شیوه‌ی روایت قصه نیز به شدت معمولی، کسالت‌بار و خسته‌کننده است؛ یعنی صفر تا صدِ موضوع که خلاصه شده در نجات دنیا از شرِ یک موجود خبیث را یک بیننده‌ی نوجوان عادی می‌تواند مثل آب خوردن حدس بزند. جالب است که چالش‌های پیشِ روی گروهِ نوجوانِ شکارچیان روح، در حد و اندازه‌ای نیست که مخاطب، دل نگرانِ شخصیت‌ها شود. ما می‌دانیم که تمامی شخصیت‌ها به هر حال از این ماجرا قسر در می‌روند و این خاطر جمعی در تک تک سکانس‌های به اصطلاح حیاتیِ انتهایی فیلم مشهود است.

در فیلم شکارچیان روح: افترلایف رگه‌هایی از جنس کمدی نیز باید وجود داشته باشد. این قانونِ نانوشته‌ی سری فیلم‌های شکارچیان روح محسوب می‌شود و تقریبا مخاطبین آشنا با این سری فیلم، به این موضوع واقف هستند. متاسفانه علی رغم تمامی این مسائل، فیلم شکارچیان روح: افترلایف نه می‌تواند ما را وادار به خنده کند و نه تلاشی می‌کند برای چنین رویه‌ای. فیلم از جنبه‌ی روایت و چینش سکانس‌ها، اثری کاملا شسته و رفته است اما خنده‌دار؟ بعید می‌دانم! البته باید اعتراف کرد که کارگردان با در نظر گرفتنِ چند بچه در نقش شکارچیان روح علنا دست خودش را برای خنداندن مخاطب بسته؛ مگر این‌که به جای دیالوگ‌های طنز، با خلق موقعیت می‌توانست بیننده را بخنداند که این تاکتیک نیز در پروسه‌ی کارگردانی فیلم به کار گرفته نشده است.

در فیلم شکارچیان روح: افترلایف رگه‌هایی از جنس کمدی نیز باید وجود داشته باشد. این قانونِ نانوشته‌ی سری فیلم‌های شکارچیان روح محسوب می‌شود

فیلم شکارچیان روح: افترلایف از جنبه‌ی بازیگری می‌تواند اثر قابل قبولی باشد. هر چند فین ولفهارد که دیگر ۲۰ سال سن دارد واقعا دیگر به درد ایفای نقش در هیبتِ کاراکترهای کم سن و سال نمی‌خورد. سطح توقعِ مخاطب از تصمیم‌هایی که ترِور در داستان می‌گیرد در حد و اندازه‌ی یک بچه نیست! به غیر از این مورد، سایر بازیگرها به خصوص پاول راد بازی تقریبا قابل قبولی از خود به جا می‌گذارند.

فیلم شکارچیان روح: افترلایف توان سرگرم‌ کردن بیننده را دارد، اما چیز جدیدی به این سری فیلم اضافه نمی‌کند. صرفا تبدیل شده به یک نقطه صفر برای آغاز ماجراجویی‌های شکارچیان روحِ نوجوان. گوست‌باسترز هر چه باشد، یک دنیای بسیار گسترده از ابتدا داشته و صرفا محدود کردنِ این دنیا در فیلم جدید به یک سری فعل و انفعالات از سوی بچه‌ها و نیروی خبیثِ داستان تصمیم درستی برای این اثر نبود. فیلم شکارچیان روح: افترلایف برای مخاطبین تازه‌وارد به این دنیا، محصول به شدت رنگارنگ و جذابی به نظر می‌رسد اما هواداران قدیمی اندکی آزرده خاطر شده‌اند از نپرداخته شدن به جهان فیلم. تنها چیزی که موجب شده تا کمی این آزرده خاطری نزد بیننده‌ها کاهش یابد، وجود صحنه‌هایی در اواخر فیلم است که فیلم‌نامه‌نویس‌ها توانسته‌اند یک توجیه داستانی برایش ببافند و برای لحظاتی هم که شده خاطره‌آفرینی کنند. در غیر این صورت آهنگِ معروفِ گوست‌باسترز جایش صرفا در تیتراژ پایانی فیلم نیست!

فیلم Ghostbusters: Afterlife به احتمال زیاد برای هواداران قدیمی سری فیلم‌های شکارچیان روح جذابیت آن‌چنان بالایی ندارد. از آنجایی که دنیای شکارچیان روح با نبش قبر روبه‌رو شده، در آینده فیلم‌های جدیدتری از این سری برای جذب مخاطبین جدید ساخته خواهد شد؛ آثاری که ظاهرا هیچ‌وقت رایحه و عطرِ فیلم‌های قبلی را ندارد.