سری Far Cry یک نفر را فراموش کرده است

از ابتدای Far Cry 5 می‌فهمیم که قهرمان داستان اسمی ندارد و همه او را Deputy (معاون کلانتر) صدا می‌کنند و حتی به خاطر بخش آنلاین بازی و قابلیت شخصی‌سازی آن، باید خودمان ظاهر شخصیت‌مان را بسازیم. من با قضیه‌ی شخصی‌سازی ظاهری و اسم که در بسیاری از بازی‌های اول شخص دیگر هم وجود دارد مشکلی ندارم، اما حداقل باید پیش‌زمینه‌ی مناسبی برای قهرمان بازی پیاده شده باشد. در ابتدا تنها چیزی که می‌فهمیم، این است که شخصیت اصلی همراه با چند تا از همکاران پلیسش، سراغ دستگیری فردی به نام جوزف سید می‌روند. جوزف سید در منطقه‌ای به نام مونتانا در ایالات متحده، ادعای پیامبری کرده و توانسته به وسیله کتابی که نوشته، با دادن وعده‌ی رهایی مردم از گناه و هدایت آن‌ها به سمت بهشت، حامیان زیادی دور خودش جمع کند و در منطقه به قدرت برسد. سید برای این که بخواهد قدرتش را گسترش دهد، تنها به نصیحت کردن اتکا نکرده و دست به کشتن و شکنجه کردن مخالفانش هم می‌زند. قهرمان بازی با توجه به دستوری که دارد، جوزف سید را در پایگاه خودش دستگیر می‌کند ولی در حین انتقال جوزف به زندان، افراد گروه Cult به کمکش می‌آیند و بعد از نجات دادن رهبرشان، تعدادی از همکاران ما را هم گروگان می‌گیرند.

تا این جای کار که صرفا دستوری که از بالا آمده بود را اجرا کردیم و یک روز بعدش هم بعد از گروگان‌گیری تصمیم می‌گیریم که با کمک نیرو‌های مردمی مونتانا، همکارانمان را نجات دهیم و جوزف سید و دار و دسته‌اش را از بین ببریم. هر چقدر که بیشتر در داستان پیش‌ می‌رویم، با این که بیشتر با رهبران کالت و سرگذشت آن‌ها آشنا می‌شویم، کمتر از شخصیت خودمان چیزی دستگیرمان می‌شود. در بازی به مرور به رباتی تبدیل می‌شویم که فقط دستورات را انجام می‌دهد، بدون آنکه سوالی بپرسد. مسئله‌ای که می‌توانست این ضعف شخصیت‌پردازی را نجات دهد، شک بود. جوزف سید بر خلاف آنتاگونیست‌های قبلی سری Far Cry با اعتقادات مردم کار داشت. مطمئنا او همه را با زور اسلحه و مواد توهم‌زا جذب کالت نکرد. به غیز از زمانی که شخصیت اصلی درگیر مواد توهم‌زا Faith می‌شود، زمان دیگری را نمی‌بینیم که نسبت به مسائل اعتقادی خودش شک کند و سراغ این برود که جوزف در کتابش چه نوشته است. یوبی‌سافت تلاش کرد تا خلا به‌وجودآمده در سری Far Cry را با همراهانی که می‌توانیم برای انجام مراحل انتخاب کنیم، پر کند اما باز با شکست روبه‌رو می‌شود. دلیل اصلی آن هم این است که شخصیت‌های دیگر کاملا مقوایی هستند و لزوما انجام یک مرحله برای نجات و آشنایی با آن‌ها کافی نیست و ارتباطی که نیاز است شکل نمی‌گیرد. البته بین این شخصیت‌ها شاید بتوان گفت بومر (سگ خاکستری) و پیچز (شیر کوهستان) دوست داشتنی‌تر از بقیه بودند.

جیسن در طول نبردش با واس از یک آدم خام که فقط دنبال تفریح و سرگرمی بود به یک جنگ‌جو و مبارز تبدیل شد ولی ما چنین تحولی را در Deputy ندیدیم. یوبی‌سافت بعد از فارکرای ۳ بیشتر روی این وقت گذاشت که چطور می‌تواند یک آنتاگونیست دیوانه‌تر و کاریزماتیک‌تر خلق کند در صورتی که این موضوع را فراموش کرده است که نقش منفی داستان، با کنش‌ها و تصمیمات قهرمان داستان است که به جذابیت می‌رسد. پس امیدواریم که فارکرای بعدی قهرمان بازی را دیگر نادیده نگیرد.