-
0/10
چرا فیل جدید تیم برتون، همان فیل گوش دراز قدیمی نیست؟ فیلم Dumbo ظاهرا آن گونه که باید ظاهر نشده و از این بابت گله و شکایت‌های زیادی در چنته داریم.
سال‌ها پیش، یک روز وقتی برای خرید دارو به همراه مادرم به داروخانه رفته بودم، بین قفسه‌‌های کوچک و فلزی کنار پیشخوان، تصویر جلد یک کتاب قصه نظرم را به خود جلب کرد. یک فیل کوچک با چشم‌هایی درشت و آبی رنگ که معصومانه به من خیره شده بود. فیلی با گوش‌های بزرگ و پهن که شبیه بال پرنده‌ای در حال پرواز باز شده و میان زمین و آسمان معلق مانده بود. دامبو فیلی منحصر به فرد بود که در ابتدای داستان به خاطر گوش‌های عجیب و غریبش تبدیل به موجودی رانده شده و منزوی شده بود. اما همین که می‌آمدی برایش دل بسوزانی، قصه تنهایی دامبو برمی‌گشت. دامبو، فیل گوش دراز داستان آهسته آهسته متوجه شد، نقص گوش‌هایش پرِ پروازش هستند.
روایت دلنشین دامبو برای اولین بار ۷۸ سال پیش، توسط «آدو اِنگلندر» به رشته تحریر درآمد و کمی بعد به وسیله «جو گرانت» شاخ و برگ بیشتری گرفته و وسعت پیدا کرد. شرکت والت دیزنی در همان سال ۱۹۴۱با همکاری رادیو پیکچرز انیمیشن دامبو را به عنوان چهارمین اثر بلند خود تولید کرد و به دامبو جان بخشید. انیمیشنی پر احساس که در قالب تصاویر کودکانه، درسی بزرگی به بچه‌ها می‌داد.
حالا که بازار محصولات لایو اکشن در بین مردم حسابی طرفدار پیدا کرده است، کمپانی دیزنی بعد از فیلم‌هایی همچون «مالفیست» و «دیو و دلبر» به سراغ بازسازی انیمیشن محبوب دامبو رفت. فیلم Dumbo که به کارگردانی «تیم برتون» ساخته شده با واکنش متوسطی از سمت منتقدان و استقبالی ناچیز از سوی مردم رو به رو شد.
روایت فیلم Dumbo در دوران پایانی جنگ جهانی اول آغاز می‌شود. «کالین فارل» که نقش یک سرباز را بازی می‌کند، با پایان یافتن جنگ به خانه برمی‌گردد. حالا دو فرزندش بزرگ شده‌اند، همسرش در اثر بیماری از دنیا رفته و دیگر نمی‌تواند در حرفه سابق خود که کار در سیرک است فعالیتی داشته باشد. چرا که یکی از دست‌هایش را از دست داده و معلولیت پیدا کرده است. این از کار افتادگی، او را از سیرک دور نگه داشته و وادار می‌کند که از یک فیل باردار مراقبت کند. با به دنیا آمدن فیل عجیب‌الخلقه‌ای که دو گوش دراز دارد، مسیر زندگی این سرباز به کلی تغییر می‌کند. هولت (کالین فارل) متوجه می‌شود با وجود نقصی که پیدا کرده، باز هم نباید امیدش را از دست بدهد.
«مایکل کیتون»، «اوا گرین» و «کالین فارل» با تمام جذابیت‌هایشان باز هم نمی‌توانند دامبو را به یک فیلم تاثیرگذار و فراموش نشدنی تبدیل کنند
فیلم Dumbo با یک تیتراژ جذاب آغاز می‌شود و از همان ابتدای کار با تصاویر جلا یافته و درخشان، چشم‌های مخاطب را مشتاق تماشای هر چه بیشتر می‌کند. جلوه‌های کامپیوتری بی نقص که در شخصیت اصلی داستان یعنی دامبو به وضوح دیده می‌شود، در تمام تصاویر فیلم به وفور گنجانده شده‌اند. طراحی صحنه و هر آنچه که با چشم قابل رویت است، تحسین برانگیز به نظر می‌آید اما سوالی که برایم پیش می‌آید این است که: «آیا یک فیلم اقتباس شده، بیشتر از تجملات کامپیوتری به یک فیلمنامه قوی نیاز نداشت؟»
دامبوی «تیم برتون» شاید برای کسانی که داستان دامبو را نشنیده و ندیده‌اند جذاب به نظر بیاید اما هرگز نمی‌تواند دل هواداران قدیمی فیل دوست داشتنی را به دست آورد. داستان اصلی دامبو یک ماجرای پر احساس است که باید موقع تماشایش بعض می‌کردیم، با چشم‌هایی که اشک در آن‌ها حلقه زده از دامبو می‌خواستیم که به تلاشش ادامه دهد اما این فیل پرنده ۲۰۱۹ اصلا آن دامبویی که ما می‌شناختیم، نیست. چهره‌اش همان چهره مظلوم سابق است اما قدرت ندارد ما را با خود همدل و همراه کند.
با اضافه شدن شخصیت‌های متعدد بزرگسال به داستانی که تم کودکانه داشت، کمی حال و هوای دامبو از حالت کودک پسند خود بیرون آمده و تبدیل به چیزی شده که بین دو سلیقه کودک و بزرگسال سرگردان است. «مایکل کیتون»، «اوا گرین» و «کالین فارل» با تمام جذابیت‌هایشان باز هم نمی‌توانند دامبو را به یک فیلم تاثیرگذار و فراموش نشدنی تبدیل و از روند کسل کننده‌اش جلوگیری کنند.
اگر فکر می‌کنید که فیلم دامبو می‌تواند در ذهن شما به یک اثر ماندگار و دیدنی تبدیل شود، سخت در اشتباه هستید. Dumbo هر چه باشد، نه ماندگار است و کارگردان نه تلاشی کرده برای تبدیل فیلمش به یک اثر بی‌نظیرتر و منحصربه‌فردتر. دیزنی ظاهرا اشتباه بزرگی کرده که دامبو را از ویترین درآورده، چون با این فیلم ضعیف و شخصیت‌های ضعیف‌تر تنها به خاطره خوش آن دوران بینندگان توهین کرده است.
رنگ و لعاب کامپیوتری فیلم-
انتقال مفاهیم اخلاقی همچون «امید» در بستر داستانی
-
مقدمه‌ی بسیار جذاب
ایفای نقش نسبتا قابل قبول ایوا گرین، کالین فرل و مایکل کیتون-
قصه‌ای نخ‌نما
-
فیلم‌نامه‌ای سطحی و فاقد ارزش هنری
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید