-
0/10
بازی Crysis Trilogy Remastered اخیرا به صورت جهانی عرضه شده و حالا وقت آن است تا نگاهی دقیق به دستپخت جدید کرایتک و سیبر اینتراکتیو داشته باشیم.
دوست داشته باشیم یا نه، موج ریمستر و ریمیک بازی‌های قدیمی راه افتاده و حالا که نسل جدید کنسول‌ها از راه رسیده‌اند، به محبوبیت بیشتری در میان استودیوها و ناشران دست یافته است. به هر حال، آن‌ها می‌توانند با صرف هزینه و وقت کمتر محصولی را آماده کنند که نه تنها طرفداران قدیمی را به سمت خود جلب کند، بلکه بتواند زمینه‌ساز شکل‌گیری نسل جدیدی از طرفداران شود.
Crysis وقتی نخستین بار در سال ۲۰۰۷ میلادی عرضه شد، انقلابی در گرافیک فنی بازی‌های رایانه‌ای به حساب می‌آمد. این بازی نه تنها کاری کرد دهان مخاطب از تعجب باز بماند، بلکه آنقدر جزئیات بالایی داشت که تعداد کمی از سخت افزارهای آن زمان می‌توانستند با بالاترین کیفیت اجرایش کنند. گرافیک خیره‌کننده در کنار یک گیم‌پلی جذاب، محصول کرایتک را به یکی از بهترین تیراندازی‌های اول شخص سال تبدیل کرد. Crysis 2 با نسخه جدید کرای انجین ساخته شد و جلوه‌های بصری را یک پله دیگر بالا برد اما نتوانست محبوبیت برادر بزرگتر خود را بدست بیاورد؛ زیرا سازندگان گمان می‌کردند با الهام از تیراندازی‌های خطی مثل کال آو دیوتی می‌توانند موفق‌تر عمل کنند. به هر حال، بخش داستانی کال آو دیوتی در آن برهه زمانی محبوبیت بسیار زیادی در سراسر جهان داشت.
کرایتک که از اشتباهش درس گرفته بود، Crysis 3 را با محیط‌های وسیع‌تری توسعه داد تا کاربر حق انتخاب بیشتری برای مواجه با چالش‌ها داشته باشد. علیرغم این بهبود، دیگر مشکلات سایه افکنده و نگذاشتند نانوسوییت بار دیگر بدرخشد. حالا و با گذشت حدودا یک دهه از آخرین ملاقاتمان با پرافت، کرایتک محصولی را به بازار فرستاده تا بتواند کرایسیس را بار دیگر در مرکز توجه‌ها قرار دهد. به شخصه امیدوار هستم شایعات حقیقت داشته و عرضه ریمستر Crysis Trilogy یک زمینه‌چینی برای عرضه نسخه جدید سری باشد.
ریمستر نسخه اول کرایسیس روی کنسول پلی استیشن 4 چنگی به دل نمی‌زند. شاید کرایتک نورپردازی را بهبود بخشیده و جزئیات را بیشتر کرده باشد اما نقطه ضعف‌هایش غیرقابل‌چشم‌پوشی هستند. در همان ثانیه‌های ابتدایی دو نقطه ضعف خودشان را نشان می‌دهند: مشکلات فنی و گان پلی غیرقابل‌تحمل. با رسیدن به چک پوینت‌ها با مکث‌هایی مواجه شده و این موضوع تنها برای بخش‌هایی ابتدایی نیست، بلکه در طول بازی تکرار می‌شود. یادم می‌آید وقتی ریمستر کرایسیس عرضه شده بود، این مشکل وجود داشت و عجیب است که کرایتک و سیبر اینتراکتیو با گذشت نزدیک به یک سال دست به آن نزده‌اند. کنترل سلاح هم بسیار سخت بوده و نشانه‌گیری دشمنان یک چالش بسیار بزرگ است. متاسفانه حتی با تغییر تنظیمات هم مشکل حل نشده و کاربر چاره‌ای جز تحمل ندارد.
کنترل سلاح حین مبارزه با سربازان کره شمالی تا حدودی قابل‌تحمل بوده و می‌توان با آن کنار آمد اما حین مبارزه با سف‌ها که تحرک بالایی داشته و مرحله‌ای که باید یک هواپیمای عمودپرواز را کنترل کرده و سف‌های پرنده را از پا دربیاوریم، دوربین پدرتان را درمی‌‌آورد. به این مورد باید هوش مصنوعی سربازان کره شمالی را اضافه کرد که همچنان نامتعادل و غیرواقع‌گرایانه است. اگرچه مکانیک‌های مورد نیاز برای مخفی کاری تدارک دیده شده، به کارگیری چنین استراتژی‌ای به خاطر هوش مصنوعی تقریبا غیرممکن می‌شود؛ برای مثال، پیش می‌آید دشمن از فاصله دور متوجه‌تان شده و چاره‌ای جز درگیری مسلحانه نمی‌ماند.
حالا که نقاط ضعف ریمستر کرایسیس یک گفته شد، وقت آن رسیده تا سراغ نقاط قوت برویم. اگرچه این بازی با نسخه قدیمی کرای انجین توسعه یافته، کراتیک موفق شده جزئیات را بیشتر کرده، نورپردازی را بهبود بخشیده و رنگ مدل‌ها را طبیعی‌تر و زنده‌تر کند. هر چند، نباید انتظار داشت این محصول از لحاظ بصری به پای عناوین امروزی برسد. به این مورد باید داستانش را اضافه کرد که با گذشت چندین سال هنوز هم برای یک عنوان تیراندازی اول شخص عالی بوده و می‌تواند مخاطب را میخکوب نگه دارد؛ داستانی که با الهام از فیلم‌های جنگی دهه ۸۰ نوشته شد. اگر نسخه اصلی را تجربه کرده باشید، باید بدانید یکی از مرحله‌ها شامل ورود به مقر اصلی سف‌ها می‌شود. راستش را بخواهید، این مرحله همچنان می‌تواند ترس و استرس را در وجودتان ایجاد کرده تا درماندگی و تنهایی را حس کنید.
وقتی پای تجربه ریمستر کرایسیس 2 نشستم، اولین چیزی که شدیدا به آن توجه کردم، گان پلی بود و راستش را بخواهید دیگر خبری از آن کنترل غذاب‌آور و ملال‌آور نیست. خوشبختانه حالا می‌توانید بدون مشکل دشمنان حتی سف‌ها را هدف گرفته و از مبارزه در یک جهان پساآخرالزمانی لذت ببرید. البته همچنان دو مشکلی که در ریمستر نسخه اول با آن مواجه شدیم، پابرجا هستند. رسیدن به چک‌پوینت‌ها قطعا به معنای توقف بازی است. توقفی که در ریمستر نسخه دوم تجربه می‌کنیم، کوتاه‌تر از ریمستر نسخه اول است اما واقعا جای تعجب دارد که چرا ذخیره‌سازی اطلاعات در یک محصول جدید باید چنین مشکلی داشته باشد؟ مشکل دوم هم هوش مصنوعی است. سربازان دشمن به هیچ وجه رفتارهای درستی از خود نشان داده و برخی اوقات احمقانه رفتار می‌کنند. حتی ممکن است با سربازی مواجه شوید که تا چند ثانیه پیش به شما شلیک می‌کرد اما بدون اینکه از قابلیت نامرئی شدن استفاده کرده باشید، شما را گم کرده و حالا دنبالتان می‌گردد.
اگر از تکراری بودن مشکلات ریمسترهای کرایسیس تعجب نکرده‌اید، باید بگویم مشکل مربوط به چک‌پوینت و عدم تعادل در سیستم هوش مصنوعی در ریمستر کرایسیس 3 هم وجود دارد؛ برای مثال، ممکن است پشت تعداد زیادی علف‌های بلند پنهان شده باشید اما احتمالا سربازان دشمن متوجه‌تان شده و به سمت شما شلیک خواهند کرد. مشکلات این چنینی مانند گذشته باعث شده تا کاربر نتواند از مخفی‌کاری برای پیشبردن اهداف خود بهره ببرد. این ایراد همچنین باعث شده لذت استفاده از تیر و کمان و کشتن دشمنان در سکوتی کرکننده از مخاطب گرفته شود.
حین تجربه ریمستر کرایسیس 3 بار دیگر محو گرافیک فنی و هنری شدم. کرایتک نسخه پساآخرالزمانی نیویورک را به بهترین شکل ممکن طراحی و در بازی پیاده کرده بود؛ محیطی که با گذشت نزدیک به یک دهه همچنان چشم‌نواز بوده و کاری می‌کند اصطلاحا کَفِتان ببرد. سوالی که ذهنم را درگیرم کرد، به همین موضوع مربوط می‌شود: چرا کرایتک سعی نکرد یک سیستم تصویربرداری (Photo Mode) به بازی اضافه کند تا کاربران از خلاقیتشان برای خلق عکس‌های زیبا استفاده کنند؟ این موضوع قطعا می‌توانست به تبلیغ بیشتر محصول کمک کند. به هر حال، افرادی هستند که تصاویر خود را در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک می‌گذارند.
حالا که به انتها رسیدیم، باید به یک پرسش اساسی پاسخ بدهم: Crysis Trilogy Remastered ارزش ۳۰ دلار را دارد؟ برای پاسخ به آن باید شرایط را در نظر گرفت. اگر مثل من از افرادی هستید که نسخه‌های قدیمی را تجربه کرده‌اند، محصول مشترک کرایتک و سیبر اینتراکتیو چیز جدیدی را در خود جای نداده است. نسخه‌های ریمستر به خصوص روی کنسول‌های نسل هشتمی پیشرفت چندان و دندان‌گیری نداشته و بهبودهای گرافیکی بیشتر روی کنسول‌های نسل نهمی و صد البته رایانه‌های شخصی خودنمایی می‌کنند. در نتیجه، خریدش را در صورت تجربه نسخه‌های قدیمی توصیه نمی‌کنم. با این حال، اگر یک مخاطب جدید بوده و هیچ گونه آشنایی با کرایسیس ندارید، این محصول می‌تواند کاری کند شدیدا عاشق نانوسوییت شوید. فقط توصیه می‌کنم در صورت امکان باندل را روی یک رایانه شخصی تجربه کنید.
نقد و بررسی بازی Crysis Trilogy Remastered با توجه به نسخه‌ی PS4 و کد ارسال شده از سوی ناشر به نگارش درآمده است.
گرافیک فنی و هنری، به خصوص ریمستر نسخه‌های دوم و سوم-
گیم پلی بازی به هیچ وجه قدیمی نشده و علیرغم دست نخورده بودن، می‌تواند کاربر را برای ساعت‌ها سرگرم کند
-
برای کسانی که نسخه‌های اصلی را تجربه نکرده‌اند، اثری تحسین برانگیز به شمار می‌رود (به‌غیر از ریمستر قسمت اول)
مشکلات فنی مانند توقف حین ذحیره‌سازی اطلاعات یا ناپدید شدن مدل‌ها-
ارتقا گرافیکی نه چندان قابل‌تشخیص روی کنسول‌های نسل هشتمی
-
هوش مصنوعی‌ای که همچنان می‌لنگد!
-
گان پلی ملال‌آور ریمستر نسخه اول
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید