-
0/10
فیلم BrightBurn شاید فیلم معرکه‌ای نباشد اما یک اثر سرگرم‌کننده است که از ایرادات ریز و درشتی نیز رنج می‌برد.
هر چقدر هم بی‌طرفانه به ژانر وحشت نگاه کنیم، باز هم آثار متعددی روی پرده نقره‌ای سینما اکران می‌شوند که تنها با وام گرفتن از چند مولفه ژانر رازآلود سعی دارند اندکی خاص به نظر برسند. در حال حاضر کمتر آثاری توانسته‌اند هم ترسناک باشند و هم رازآلود. دیوید یارووسکی، کارگردان نه چندان نام‌آشنای هالیوود ثابت کرده همچنان می‌توان مثل دهه ۹۰ میلادی با بهره‌برداری از چند مولفه ژانر رازآلود، اثری را خلق کرد که در خور احترام باشد.
برایت‌برن در همان دقایق اول جادو می‌کند. فیلم با برداشت چند نمای هوشمندانه از کتاب‌هایی درباره ناباروری و حاملگی آغاز می‌شود. به همین سبب در کسری از ثانیه در می‌بریم این زوج از نداشتن فرزند رنج می‌برند و به واسطه سقوط یک شی عجیب در حیاط پشتی منزلشان با نوزادی مواجه می‌شوند. این کودک طی چند پلان توسط زوج بخت‌برگشته داستان تربیت می‌شود؛ بخت‌برگشته از این لحاظ که توری و کایل بریر روحشان نیز خبر ندارد که فرزند خوانده‌شان، برندون آن فردی نیست که فکرش را می‌کنند و هدیه‌ای از سوی کائنات نیست که انتظارش را داشتند.
جذابیت یک فیلم، صرفا به ایده‌ای ناب و بکر بستگی ندارد. در حقیقت ایده برایت‌برن تا حدودی در یک چارچوب کلیشه‌ای قرار می‌گیرد و مخاطب پس از مدتی به طور کلی دستگیرش می‌شود چه روندی گریبان‌گیر خانواده بریر خواهد شد. با این حال شخصیت‌پردازی و استفاده از مولفه‌های ژانر رازآلود، این فیلم را از لحاظ کیفی نسبت به سایر آثار مشابه یک سر و گردن بالاتر نشان داده است.
شخصیت‌پردازی برندون شاید روی کاغذ چندان چالشی و سخت به نظر نرسد اما در عمل، ایفای نقش استثنایی از «جکسون دون» را تماشا می‌کنیم که به اجبار بین دو تیپ شخصیتی مدام در حال تغییر است. در حقیقت زمانی که برندون نقابی روی صورتش می‌زند، چهره منفی که دارد نمایان شده و دست به کارهایی می‌زند که در کابوس‌های یک بچه ۱۲ ساله نیز جایگاهی ندارد. قصه تا اواسط فیلم بیشتر بر پایه شناخت نسبی برندون و قابلیت‌هایش پیش می‌رود و در مابقی قصه، شاهد هنرنمایی‌های برندون به عنوان یک کاراکتر منفی قدرتمند هستیم.
بنا به بودجه هفت میلیون دلاری برایت‌برن، انتظار زیادی از جلوه‌های بصری نداشتیم اما استفاده از مولفه‌های زیر ژانر اسلشر و همچنین جلوه‌های کامپیوتری باعث شد تا از این میزان خشونت، شگفت‌زده شویم
بنا به بودجه هفت میلیون دلاری فیلم BrightBurn انتظار زیادی از جلوه‌های بصری نداریم اما استفاده از مولفه‌های زیر ژانر اسلشر و همچنین جلوه‌های کامپیوتری باعث می‌شود تا از این میزان خشونت، شگفت‌زده شویم. البته درجه‌بندی R برای این فیلم در نظر گرفته شده و به همین سبب صحنه‌های خشن و حتی چندش‌آور در انتظار شماست. هر چند این اثر را نمی‌توان منحصرا یک فیلم اسلشر مثل «اره» بدانیم اما همان تک و توک صحنه‌های خشنی که دارد، شاید چندان باب میل مخاطبین معمولی دنیای سینما نباشد.
کارگردان برایت‌برن فرد تقریبا ناشناخته‌ای در صنعت سینماست و پیش از این فیلم، اثر هنری خاصی در کارنامه‌اش ثبت نشده که روی آن حساب ویژه‌ای باز کند. با این وجود یارووسکی، در انتخاب نماها به شدت وسواس به خرج داده است. دنیای برایت‌برن را به خوبی نشانمان داد. کاراکترهای این دنیا را تماشا کردیم که حتی یک دختربچه خردسال تا چقدر می‌تواند رفتار زننده‌ای داشته باشد. فیلم‌نامه به گونه‌ای پیش می‌رود که تا حدودی می‌توانیم با برندون احساس همدردی کنیم. او در دنیای ما انسان‌ها فرد خاصی به شمار می‌رود. در حالی که آدم‌های زمینی نتوانستند با او سازش کنند. در سکانس‌های مختلف می‌بینیم که برندون از دروغگویی متنفر است و دلش می‌خواهد افراد دروغگو را به سزای اعمالشان برساند. دقیقا زمانی که کاشت روایی انتهایی فیلم را می‌بینیم، با یک پلان بسیار جذاب، دوربین به صورت عمودی به سمت بالا رفته و دو شخصیت برندون و توری (با بازی استثنایی الیزابت بنکس) را دنبال می‌کند و در نهایت به زیبایی هر چه تمام‌تر پرونده برندون در این فیلم بسته می‌شود.
سود چندان هنگفتی به واسطه اکران فیلم برایت‌برن عاید کمپانی ناشر این اثر نشده اما دنیایی که به واسطه این اثر تعریف و به تصویر کشیده شده، پتانسیل داستان‌سرایی‌های بیشتری دارد. از طرفی ما جواب سوال‌های بسیار زیادی را هنوز نمی‌دانیم. به عنوان مثال والدین اصلی برندون کیست (یا چیست!). علامت یا همان امضای برندون پای قتل‌هایی که انجام می‌دهد دقیقا به چه معناست و چرا برندون اشتیاق زیادی به استفاده از امضای هنری دارد. چرا او قدرت‌های ابرقهرمانی دارد و در نهایت چرا مافوق‌های برندون دلشان می‌خواهد کره زمین را نابود کنند. هدف و انگیزه برندون از همان ابتدای فیلم مشخص بود و تا انتهای قصه، برندون در رسیدن به اهدافش با اطمینان بیشتر قدم بر می‌دارد. با این حال شاید بد نبود شخصیت‌های فرعی قصه از پرداخت بهتری بهره می‌بردند. البته طبق یک قانون نانوشته در آثار اسلشر، سرنوشت اکثر کاراکترهای فرعی تک بعدی از ابتدای فیلم مشخص است اما شخصیت‌پردازی‌های قوی‌تر می‌توانست از کاراکترها، چهره ماندگارتری بسازد.
اگر دلتان لک زده برای فیلمی که هم وحشتناک باشد و هم رازآلود، فیلم BrightBurn گزینه بسیار مناسبی برای شماست اما اگر به آثار ترسناکی که در هر لحظه با روح و روان‌تان بازی می‌کنند علاقه‌مند هستید، برایت‌برن و قصه نسبتا کلیشه‌ایش قادر نیست شما را راضی نگه دارد؛ چرا که این فیلم ساخته شده تا ما با شخصیت برندون بریر، شخصیت منفی قدرتمند و عجیب داستان آشنا شویم که تنها یک هدف دارد و آن هم نابودی زمین است. با در نظر داشتن وقایع پایانی فیلم که در تیتراژ پایانی و در قالب اخبار فوری به ما نشان داده شده، تولید فیلم BrightBurn 2 چندان دور از ذهن نیست.
شروع و مقدمه داستانی هوشمندانه-
ایفای نقش استثنایی «جکسون دون» در نقش یک کودک ۱۲ ساله
-
نماهای حساب‌شده سینمایی
-
احساس همدردی با برندون
روایت بسیار خطی و قابل پیش‌بینی-
عدم پاسخ به تمامی معماهای پیرامون قصه
-
شخصیت‌های فرعی تک بعدی
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید