بررسی فیلم Avengement – انتقام

البته باید کمی به جس جانسون هم حق بدهیم. چرا که بیشتر فعالیت‌های هنری وی در عرصه سینما در بخش بدل‌کاری است و سابقه چندان درخشانی در کارگردانی یک اثر بلند ندارد. او به قاب‌های فیلم Avengement به چشم یک رینگ بوکس نگاه کرده و گویا تصمیم داشته بیشتر قدرت‌نمایی‌هایش را در عرصه بدل‌کاری به رخ مخاطب بکشد. شاید اگر تدوین این فیلم به صورت خطی بود و شاید اگر قصه بدون هیچ دست‌اندازی روایت می‌شد، این گونه فیلم را اثری بسیار ضعیف قلمداد نمی‌کردیم.

مدت زمان تقریبا ۹۰ دقیقه‌ای فیلم از یک جنبه سودمند است. آن هم اینکه شما کمتر زجر می‌کشید! فیلم را از حیثِ روایت داستانی می‌توان به دو نیمه تعریف کرد. نیمه نخست که با شخصیت بسیار مقوایی «کِین» و ماجراهایش در گذشته آشنا می‌شویم و نیمه دوم که «کِین» در صدد گرفتن انتقام تا پای جانش تلاش می‌کند. شاید بتوان نیمه ابتدایی فیلم را تحمل کنید اما تماشای نیمه دوم فیلم کار به شدت سختی است و علی رغم صحنه‌های شلوغ، روایت داستانی بسیار بد پیش‌ می‌رود. شاید واژه «افتضاح»، توصیف بهتری بر روایت داستانی فیلم Avengement باشد. چرا که کارگردان تمام تمرکز خودش را روی بخشِ اکشن فیلم خود معطوف کرد و برایش اصلا اهمیتی نداشته فیلم‌‌نامه‌ای که در دست دارد، تا چه حد ابتدایی و پر از ایرادات فاحش است.

همانطور که در تیتر این بررسی اشاره داشتیم، فیلم Avengement ملغمه‌ای است از خون، خشونت و ابتذال؛ به این معنا که مبلغ زیادی جهت تولید این فیلم اکشن در نظر گرفته شد که بیننده برای ۹۰ دقیقه صحنه‌های خشونت‌آمیز و خشن را تماشا کند و از کتک خوردن ملت کمی هیجان‌زده شود. اگر این عوامل را از صورت فیلم حذف کنیم، این اثر نه حرفی برای گفتن دارد و نه ارزشی برای تماشا دارد.