خبر بد برای فرازمینی‌ها؛ سیارات شبیه زمین کم‌اند

بر اساس یافته‌های جدید، شاید فقط حدود ۲۰۰ سیاره فراخورشیدی بزرگ‌تر از برآوردهای اولیه وجود داشته باشد که این موضوع می‌تواند حیات فرازمینی‌ها را تحت تاثیر قرار دهد.

این نظریه توسط تیمی از پژوهشگران مطرح شده است که صدها سیاره فراخورشیدی (اگزوپلنت) رصدشده توسط ماهواره TESS ناسا را مورد بررسی قرار داده‌اند. TESS با رصد کاهش نور ستاره‌های میزبان هنگام عبور سیارات از مقابل آنها، این جهان‌های دوردست را شناسایی می‌کند.

با‌این‌حال، پژوهشگران دریافتند که نور ستاره‌های مجاور می‌تواند داده‌های TESS را آلوده کند، به‌طوری‌که به‌ظاهر سیاره مورد نظر نور کمتری را مسدود می‌کند و در نتیجه کوچک‌تر از اندازه واقعی به‌نظر می‌رسد.

تی هان، پژوهشگر دانشگاه کالیفرنیا، ارواین و سرپرست این تیم، در بیانیه‌ای اعلام کرد: “ما دریافتیم که صدها سیاره فراخورشیدی بزرگ‌تر از آنچه نمایش داده می‌شوند هستند و این درک ما از اگزوپلنت‌ها را در مقیاس وسیع تغییر می‌دهد. این بدان معناست که تاکنون سیارات مشابه زمین کمتری نسبت به آنچه تصور می‌کردیم، یافته‌ایم.”

سیارات فراخورشیدی آنقدر دور و کم‌نور هستند که اخترشناسان به‌ندرت می‌توانند از آنها مستقیما تصویربرداری کنند. از‌این‌رو، رصد کاهش نور ستاره‌های میزبان هنگام عبور سیارات به موثرترین شیوه برای کشف این جهان‌ها تبدیل شده است. با‌این‌حال، این روش تنها زمانی کارآمد است که سیاره و ستاره میزبانش در زاویه مناسبی نسبت به زمین قرار داشته باشند و اخترشناسان بتوانند حداقل دو گذر را برای تایید وجود سیاره ثبت کنند.

پل رابرتسون، اخترشناس دانشگاه کالیفرنیا، ارواین و عضو این تیم، توضیح می‌دهد:
“ما در اصل سایه سیاره را اندازه‌گیری می‌کنیم.”

این روش بیشتر در شناسایی سیارات با دوره‌های کوتاه که نزدیک به ستاره‌های میزبان خود می‌چرخند، موفق عمل می‌کند، زیرا این سیارات به‌دفعات بیشتری از مقابل ستاره عبور می‌کنند. همچنین، سیارات بزرگ‌تر که جلوی انتشار نور بیشتری را می‌گیرند، آسان‌تر تشخیص داده می‌شوند.

با توجه به سوگیری‌های روش گذر، تعداد سیارات فراخورشیدی شناسایی‌شده توسط TESS که از نظر اندازه و ترکیب مشابه زمین باشند، از ابتدا کم بوده است. از این‌رو گفته می‌شود از میان سیستم‌های تک‌سیاره‌ای که تاکنون توسط TESS کشف شده‌اند، تنها سه مورد از نظر ترکیب شبیه به زمین در نظر گرفته می‌شدند. اما با این یافته جدید، همه آنها در واقع بزرگ‌تر از آنچه تصور می‌‌شد، هستند.

این احتمال وجود دارد که این سیارات، جهان‌های اقیانوسی (Hycean)، سیاراتی پوشیده از یک اقیانوس عظیم یا غول‌های گازی کوچک‌تر از مشتری، مانند نپتون و اورانوس باشند. اگرچه این جهان‌های اقیانوسی مملو از آب هستند، ممکن است فاقد سایر عناصر ضروری برای شکل‌گیری حیات باشند.

رابرتسون اضافه می‌کند: “این یافته پیامدهای مهمی برای درک ما از سیارات فراخورشیدی دارد، از جمله اولویت‌بندی رصدهای بعدی با تلسکوپ فضایی جیمز وب و بحث‌برانگیزی درباره وجود جهان‌های آبی در کهکشان و نیز حیات فرازمینی‌ها ارائه می‌دهد.”