چرا گوشی‌های شیائومی در اروپا با ظرفیت پایین‌تر باتری عرضه می‌شوند

آینده‌ی گوشی‌های هوشمند بی‌تردید به فناوری‌های جدید باتری و افزایش ظرفیت آن‌ها گره خورده است. در چین، تولیدکنندگان به سرعت در حال عرضه‌ی گوشی‌هایی هستند که از باتری‌هایی با ظرفیت بالا و دوام طولانی بهره می‌برند؛ مسیری که شیائومی نیز در آن گام برمی‌دارد.

اما کاربران اروپایی گوشی‌های شیائومی با واقعیتی متفاوت روبه‌رو هستند؛ نسخه‌های جهانی بسیاری از گوشی‌های شیائومی، با ظرفیت باتری کمتر از مدل‌های چینی وارد بازار اروپا می‌شوند. برای مثال، گوشی شیائومی ۱۷ که در چین با باتری عظیم ۷۰۰۰ میلی‌آمپر ساعتی عرضه شده، در نسخه بین‌المللی خود تنها ۶۳۰۰ میلی‌آمپر ساعت ظرفیت دارد.
این تفاوت نه به‌دلیل تغییر در طراحی، بلکه نتیجه‌ی یک قانون کمتر شناخته‌شده در اتحادیه اروپاست که شرکت‌های تولیدکننده را در زمینه ظرفیت باتری با محدودیت‌های جدی روبه‌رو کرده است.

مانع ۲۰ وات‌ساعتی در حمل‌ونقل بین‌المللی

منشا این محدودیت به توافقی اروپایی تحت عنوان «مقررات حمل بین‌المللی کالاهای خطرناک از طریق جاده» بازمی‌گردد. بر اساس این قانون، هر سلول باتری که ظرفیت آن از ۲۰ وات‌ساعت بیشتر باشد، «کالای خطرناک» محسوب می‌شود.
در گوشی‌های هوشمند معمولی، این مقدار تقریبا معادل ۵۲۰۰ میلی‌آمپر ساعت است. بنابراین، هر دستگاهی که باتری آن از این حد بالاتر رود، از دید قوانین حمل‌ونقل اروپا کالای خاص و پرریسک به شمار می‌رود.

حمل چنین دستگاه‌هایی نه‌تنها با دشواری‌های لجستیکی و مجوزهای ویژه همراه است، بلکه شرکت‌های حمل‌ونقل نیز معمولا تمایلی به جابه‌جایی آن‌ها ندارند. در نتیجه، هزینه و پیچیدگی حمل به حدی بالا می‌رود که برای تولید انبوه و عرضه گسترده، عملا غیرمنطقی می‌شود.

تاثیر مستقیم بر مصرف‌کنندگان

این مقررات مستقیما بر کاربران اروپایی تاثیر می‌گذارد. وارد کردن گوشی‌هایی با باتری بزرگ‌تر از مناطق غیراروپایی، در بیشتر موارد مستلزم اظهار خلاف واقع در اسناد حمل است؛ موضوعی که از نظر فنی، این واردات را غیرقانونی می‌کند.
از سوی دیگر، حتی اگر کاربر چنین دستگاهی را خریداری کند، در آینده هنگام تعمیر یا شرکت در طرح‌های تعویض گوشی ممکن است با مشکل مواجه شود، چرا که بسیاری از شرکت‌ها از پذیرش و حمل دوباره‌ی کالاهای دارای باتری پرظرفیت خودداری می‌کنند.

چرا از راه‌حل باتری چندسلولی استفاده نمی‌شود؟

در نگاه اول به‌نظر می‌رسد راه‌حل ساده‌ای برای دور زدن این محدودیت وجود دارد؛ استفاده از باتری چندسلولی، مشابه آنچه در لپ‌تاپ‌ها و تبلت‌ها دیده می‌شود.
در این روش، هر سلول باتری به‌صورت جداگانه زیر حد مجاز ۲۰ وات‌ساعتی باقی می‌ماند، اما مجموع ظرفیت کلی دستگاه افزایش می‌یابد.
از نظر تئوری، این طراحی می‌تواند مثلا امکان تولید یک تبلت شیائومی پد ۷ با باتری بزرگ و بدون نقض قانون را فراهم کند.

اما کارشناسان صنعت می‌گویند اجرای چنین ساختاری در گوشی‌های هوشمند بسیار دشوار است. باتری چندسلولی فضای بیشتری اشغال می‌کند و باعث افزایش ضخامت و وزن دستگاه می‌شود؛ ویژگی‌هایی که در بازار رقابتی موبایل، از نظر طراحی یک نقطه‌ضعف محسوب می‌شوند.
از آنجا که بازار اروپا به‌تنهایی آن‌قدر بزرگ نیست که هزینه‌ی طراحی یک نسخه‌ی خاص از گوشی را توجیه کند، شرکت‌هایی مانند شیائومی ترجیح می‌دهند از همان نسخه‌های سبک‌تر و کم‌ظرفیت‌تر در سراسر بازار جهانی استفاده کنند.

راهکار فعلی و آینده مقررات

در حال حاضر برخی تولیدکنندگان برای رعایت سقف ۲۰ وات‌ساعتی، به جای طراحی چندسلولی، ولتاژ باتری را کاهش می‌دهند تا در محدوده مجاز باقی بمانند.
این موضوع توضیح می‌دهد چرا یک گوشی در بازار چین ممکن است با ظرفیت ۶۰۰۰ میلی‌آمپر ساعت عرضه شود، اما نسخه‌ی اروپایی همان مدل تنها ۵۲۰۰ میلی‌آمپر ساعت داشته باشد.
اگرچه فعالان بازار سال‌هاست خواستار بازنگری در این قوانین هستند، اما پیش‌بینی می‌شود که تغییرات عمده در مقررات حمل‌ونقل باتری، زودتر از سال ۲۰۲۷ اجرایی نخواهد شد.

در نتیجه، کاربران اروپایی فعلا باید با ظرفیت‌های پایین‌تر باتری در گوشی‌های شیائومی و سایر برندها کنار بیایند. تا زمان اصلاح قوانین، تنها راه برای بهره‌مندی از عملکرد بهتر، بهینه‌سازی مصرف انرژی و مدیریت درست باتری است.
به بیان دیگر، تا تغییر رسمی مقررات، تفاوت میان نسخه‌های چینی و بین‌المللی گوشی‌ها ادامه خواهد داشت — تفاوتی که دلیل اصلی آن نه تصمیم طراحی، بلکه قانون‌گذاری‌های خاص اروپا در زمینه حمل باتری است.