نگاهی به ارتباط سریال Marvel Zombies و بهترین فیلم ترسناک کرهای
یک الهام ریز برای ترسناکتر شدن!
شاید عجیب باشد اما ارتباط جالبی میان سریال Marvel Zombies و بهترین فیلم ترسناک کرهای یعنی Train to Busan وجود دارد.
مارول در Marvel Zombies عملاً هیچ خط قرمز رد نشدهای باقی نگذاشته است. در این سریال، مرد عنکبوتی در حال گردن زدن دشمنان نشان داده میشود، انتقام جویان مرده به عنوان ابرشرورهای اصلی بازمیگردند و بلید با همکاری کانشو گوست را به کام مرگ میفرستد. به لطف درجه بندی TV-MA، سریال Marvel Zombies یک مینی سریال حماسی و خونین بوده که اصلاً برای مخاطبان کم سن و سال مناسب نبوده و توصیه نمیشود.
قسمت دوم سریال Marvel Zombies را در ذهن خود مرور کنید. در حالی که شهر در حال فروپاشی است، زامبیها از چپ و راست وارد کادر شده و از آسمان به پایین میافتد. شانگ چی و کیتی درست در میانه این آشوب گرفتار شدهاند، بیدفاع! اگرچه این صحنه در یک چشم به هم زدن میآید و میرود، دیدن آن همه زامبی یکجا چه برای شخصیتهای داخل سریال و چه برای مخاطبان چیزی جز کابوس محض نیست. از همین رو، میتوان گفت Marvel Zombies الهام مستقیمی از بهترین فیلم ترسناک کرهای یعنی Train to Busan گرفته است.

Train to Busan زامبیها را به سطحی تازه برد
فیلم ترسناک Train to Busan به کارگردانی یئون سانگ-هو (Yeon Sang-ho) به خوبی حس تعلیق طاقتفرسا را منتقل کرده و همزمان روایت آخرالزمان زامبی را در محیطی فشرده میکند. تقریباً هر مسافر این قطار سریع السیر داستانی برای روایت دارد. هر چند نام همه آنها در اینجا نمیگنجد، گونگ یو (Gong Yoo) نقش سئوک وو، کارمند یک شرکت سرمایه گذاری را ایفا میکند که به هر قیمتی میکوشد از دخترش محافظت کند. جونگ یو-می (Jung Yu-mi) در نقش سئونگ کیانگ همبازی اوست، همسرِ باردار سانگ هوا با نقش آفرینی ما دونگ-سوک (Ma Dong-seok). این دو در ابتدا در کنار دیگر مسافران تلاش میکنند زنده بمانند و سرانجام موفق میشوند تا پایان فیلم دوام بیاورند.
هرچقدر هم که Marvel Zombies و Train to Busan از نظر سبک متفاوت باشند، یک چیز مسلم است: زامبیها گرسنهاند و برای رسیدن به وعده بعدیشان آسیبهای عظیمی را به خود وارد میکنند. در حالی که فیلم کرهای روی انسانهای عادی تمرکز دارد و نه ابرقهرمانان، ذهنیت مردگان متحرک همان است. مشابه آنچه در سریال Marvel Zombies دیده میشود، جایی که دهها زامبی سر به زمین میخورند، همین الگوی وحشتناک در Train to Busan هم بارها رخ میدهد و همان تاثیر را روی مخاطبان میگذارد. البته این نوع صحنه در قالب لایو اکشن هولناکتر هست.

قدرتمندترینهای دیروز، ضعیفهای امروز
در این خبر فوری که روی صفحه تلویزیونی داخل قطار نمایش داده میشود، زامبیهایی نشان داده میشوند که مستقیماً از هلیکوپتر روی اسکیت بازها و عابران بیخبر سقوط میکنند. این اتفاق الهامی برای مارول بود که از آن سوی دنیا یا بهتر است بگوییم شرق آمد. مهم نیست این موجودات در Train to Busan تا چه اندازه آسیب ببینند، آنها دوباره بلند میشوند، حتی اگر بدنشان دگرگون و کجومعوج شده باشد، بار دیگر آماده بلعیدن انسانها هستند.
به بیان ساده، زامبیهای تقریباً توقف ناپذیر به یک کلیشه ثابت در زیرژانر زامبی تبدیل شده است. انبوه زامبیها تاثیری بسیار هولناکتر از یکی دو موجود دارند. کافی است به فیلم World War Z با بازی برد پیت (Brad Pitt) نگاه کنید یا فیلم فرانسوی The Horde که در آن تعداد بیشماری دسته زامبی به سوی یک نفر دراز میشد و صحنهای خلق میکرد که پیشتر مشابهش دیده نشده بود. اما چیزی که Marvel Zombies و Train to Busan را به هم ربط میدهد، شخصیتهای اصلیشان است.
هر دو اثر شخصیتهایی را به تصویر میکشند که زمانی قدرتمند بودند اما حالا آن قدرت و جایگاه از میان رفته است. شخصیتهای فراری Marvel Zombies همان افرادی هستند که روزگاری قدرتمندترین شخصیتهای روی کره زمین بودند و شخصیت اصلی Train to Busan یک مدیر صندوق سرمایه گذاری بود. وقتی صدها یا شاید هزاران زامبی سیری ناپذیر به دنبالتان باشند، نه پول و نه هنرهای رزمی هیچ کدام معنایی ندارند. البته که Marvel Zombies جزئی از خط داستانی اصلی MCU نبوده و روی تایم لاین اصلی تأثیری نمیگذارد و شغل سئوک وو هم تنها در چند تماس تلفنی کوتاه اشاره میشود اما شباهت همچنان پابرجاست. قهرمان باشند یا نه، همه فکر میکردند در اوج قدرت هستند اما زامبیها همیشه همه چیز را ناچیز جلوه میدهند.
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید