بررسی فیلم Kalashnikov – کلاشنیکف

اغراق فیلم بر سرسختی میخائیل کلاشنیکف باعث شده تا فیلم پیامی ناخواسته و اشتباه را به ذهن مخاطب خود انتقال دهد

فیلم کلاشنیکف به طور کامل تمرکز خود را روی روند ساخت این سلاح معروف نگذاشته، بلکه بیشتر سعی کرده تا بخشی از زندگی میشا را نشان دهد و به شکلی کاملا کلیشه‌ای از او یک قهرمان تاریخی بسازد. فیلم کاراکتر اصلی خود را یک مخترع نشان می‌دهد که از دوران کودکی علاقه‌ی زیادی به ساخت سلاح داشته است. این در حالی است که میخائیل کلاشنیکف واقعی در سن ۹۰ سالگی اعلام کرده بود که تمایل بیشتری برای ساخت ماشین‌های کشاورزی داشته و به خاطر مقابله با آلمان‌های نازی مجبور به طراحی چنین سلاحی شده است. شاید تنها نکته‌ی نسبتاً جذاب تاریخی فیلم بعد از نمایش اتفاقات زندگی میشا، به شباهت ظاهری بازیگر ایفاگر نقش او مربوط باشد که البته باید در نظر داشت که صرفا با این شباهت ظاهری نمی‌توان یک فیلم تاریخی خوب ساخت.

اغراق فیلم بر سرسختی میخائیل کلاشنیکف باعث شده تا فیلم پیامی ناخواسته و اشتباه را به ذهن مخاطب خود انتقال دهد؛ پیام نادرست فیلم این است که موفقیت سلاح AK-47 در افزایش محبوبیت و کارکرد، به خاطر خصوصیات فنی آن نبوده، بلکه صرفا سرسختی سازنده‌اش در اثبات آن به مقامات ارشد ارتش باعث معروف شدن این سلاح شده است. فیلم این موضوع را در بخش پایانی خود به شکلی عجیب نمایش می‌دهد که طی آن یکی از مقامات ارشد بخش طراحی سلاح در ارتش شوروی سابق، به یکباره و بدون هیچ چالشی اعتراف می‌کند که سلاح AK-47 از نمونه‌ی طراحی شده توسط خود او نیز بهتر است و از زیردستانش می‌خواهد تا طرح‌های اولیه‌ی او را از خط تولید کنار بگذارند و سلاح میشا را آماده‌ی تولید کنند. تمرکز زیاد روی این موضوع باعث شده تا کاراکتر میشا، به شکلی کاملا کلیشه‌ای و پیش پا افتاده برای مخاطب توصیف شود. این فاکتور کلیشه‌ای فیلم حتی در زمان نشان دادن شکست‌های متعدد میشا در آزمون سلاح‌هایش نیز نمایان است و کاراکتر اصلی فیلم به عنوان فردی سرسخت و شکست‌ناپذیر نشان داده می‌شود که هیچ فرصتی را برای اثبات برتری سلاحش از دست نمی‌دهد.