بازی Journey to the Savage Planet شما را در یک ماجراجویی عجیب و غریب غرق خواهد کرد؛ جایی که باید به عنوان یک محقق نه چندان حاذق که اتفاقا یکی از بهترین‌های چهارمین سازمان فضانوردی در سراسر جهان است (!)، سیاره‌ی AR-Y 26 را زیر و رو کنید.
این اثر از اتمسفری جذاب و کاملا متفاوت بهره می‌برد که شاید در نگاه اول شباهت‌های زیادی به No Man’s Sky و امثال آن داشته باشد، اما هسته‌ی اصلی آن چیزی متفاوت از عناوین هم‌سبک است. در اینجا، تحقیق و جستجو در کنار لبخند، توام با خشونت‌های غیرمنتظره حرف اول را می‌زند. از طرفی دیگر وسعت منطقی محیط بازی اجازه نمی‌دهد که ساعت‌های زیادی را برای جابجایی و به زعم برخی بازی‌سازها، سرگرم شدن، صرف کنید. طراحی محیط سیاره‌ی AR-Y 26 اولین نقطه‌ی قوت بازی Journey to the Savage Planet به‌حساب می‌آید که از همان نقطه‌ی شروع بازی، مخاطب را مجذوب خود می‌کند.
با این حال، در همان دقایق ابتدایی متوجه می‌شوید که برای گشت و گذار بیشتر و انجام وظیفه در قبال ماموریتی که از سوی سازمان فضانوردی Kindred Aerospace به شما محول شده، نیاز دارید تا مهارت‌های جدیدی را برای شخصیت اصلی کسب کنید. کسب مهارت‌های جدید برای پیشبرد ماموریت‌های اصلی و حتی فرعی، چیزی است که از ابتدا تا اواسط نیمه‌ی دوم بازی درگیر آن خواهید بود. با این حال روندی که تایفون استودیوز برای کسب مهارت‌ها پیش روی بازیکن قرار می‌دهد، ممکن است بعضا باعث آزار شود. تصور کنید بعد از انتخاب ماموریت، به سمت مقصد خود حرکت می‌کنید و انواع و اقسام چالش‌ها را هم پشت سر می‌گذارید؛ بعد از این که با یک مانع مواجه شدید، خیلی سریع به اطلاع فضانورد مرموز Kindred Aerospace رسانده می‌شود که به ابزاری جدید برای پشت سر گذاشتن مانع پیش رویش نیاز دارد. همین مسئله، شما را مجاب می‌کند که یک بار دیگر از مسیری با کلی مشقت آمده‌اید، برگردید و در محیط بازی برای تامین منابع مورد نیاز به جستجو بپردازید. بعد باید به پایگاه Javelin برگردید و مهارت یا ابزار مورد نیاز را به لیست توانایی‌های شخصیت اصلی بازی اضافه کنید. پرواضح است که بعد از انجام این همه کار مجبور هستید مسیری که یک بار آن را طی کرده‌اید و یک بار هم از آن بازگشته‌اید را مجددا سپری کنید و تمام چالش‌های آن را پشت سر بگذارید. وجود چنین فلسفهای در بازی باعث می‌شود تا مخاطب به دفعات احساس کند در دام تکرار گرفتار شده است. نبود نقشه و راهنمای دقیق هم باعث می‌شود تا بازیکن در همان محیط مجاب به تخصیص زمان بیشتری برای جستجو شود و این چیزی نیست که مخاطب بخواهد از آن لذت ببرد.
به نظر می‌رسد که سازندگان، یعنی اعضای تایفون استودیوز، برای طراحی سیستم مبارزات به نوعی سردرگمی در حین توسعه‌ی بازی Journey to the Savage Planet دچار شده بودند. از طرفی توسعه‌دهندگان اصرار دارند که ساخته‌ی آن‌ها اثری کاملا ادونچر (ماجراجویی) است که قرار نیست بازیکنان را درگیر مبارزت سخت و نفس‌گیر کند، از طرفی دیگر هم برای از بین برخی از دشمنان باید وقت، انرژی و البته دقت زیادی را خرج کنید. نوع دشمنان و حتی محیط‌هایی که با آن‌ها مبارزه می‌کنید، به خودی خود سخت و یا دارای ایراد نیستند؛ بلکه نبود پتانسیل یک استراتژی مناسب برای مبارزه و همچنین فقدان سلاح‌های متنوع و قوی‌تر، همان چیزی است که باعث می‌شود تا کمتر کسی از مبارزه و جنگیدن با ساکنین عجیب و غریب AR-Y 26 لذت ببرد.
طراحی محیط سیاره‌ی AR-Y 26 اولین نقطه‌ی قوت بازی Journey to the Savage Planet به‌حساب می‌آید که از همان نقطه‌ی شروع، مخاطب را مجذوب خود می‌کند
اسلحه‌ای که Kindred Aerospace در اختیار فضانورد خود قرار داده، صرفا به درد کشتن پرنده‌های پف‌کرده‌ی بی‌دفاع می‌خورد و بس! اگر هم فکر می‌کنید که می‌توانید این تفنگ را ارتقا دهید تا با مکانیک‌ها و قدرت بیشتری وارد مبارزه با جانوران بی‌اعصاب AR-Y 26 شوید، سخت در اشتباه هستید؛ از طرفی برای بالا بردن سطح سلاح باید زمان زیادی را برای تامین منابع و حتی ماموریت‌های فرعی صرف کنید و در طرفی دیگر هم، ارتقای این اسلحه اصلا کاری از پیش نمی‌برد!
تمام باس‌های بازی دارای نقاطی حساس هستند که باید با شلیک به این نقطه‌ها، آن‌ها را از پای در بیاورید. با وجود ظرفیت کم خشاب، سرعت پایین ریلود، رنج کم و همچنین قدرت پایین، به جرات می‌توان گفت که تمام باس‌فایت‌ها و مینی باس‌ها سخت‌تر از آن چه که انتظارش را دارید ظاهر می‌شوند. برای دور زدن این میزان سختی، تنها راهی که پیش روی بازیکن قرار می‌گیرد این است که به سراغ تجربه‌ی Journey to the Savage Planet به‌صورت Co-op آنلاین دو نفره برود. هر چند نمی‌توان منکر این شد که تجربه‌ی این اثر به صورت آنلاین دو نفره و گشت و گذار در محیط‌های مختلف این سیاره‌ی ناشناخته می‌تواند بسیار سرگرم‌کننده باشد اما از سازنده‌ها انتظار می‌رفت تا اندک تفاوتی بین بخش دو نفره و یا تک نفره قائل شوند. هیچ محتوای اضافه‌ای برای کوآپ وجود ندارد و تنها لطف این حالت به بازیکن، پیروزی راحت‌تر در باس‌فایت‌ها است.
مکانیک‌های جذاب زیادی برای گشت و گذار در محیط بازی وجود دارد. برای مثال می‌توانید از قلاب، جت پک و دبل جامپ و چند آیتم مشابه دیگر بهره ببرید تا تحقیق در محیط وسیع و جذاب سیاره AR-Y 26 لذت‌بخش تر از آن چیزی باشد که فکرش می‌کردید. همچنین وجود بخش‌های پلتفرمینگ قابل توجه چه در مبارزات و چه در گشت و گذارها، حال و هوای ویژه‌ای به بازی Journey to the Savage Planet بخشیده است و استفاده از این ابزارها برای سکوبازی، به مرور به یکی از نقاط قوت بازی تبدیل می‌شود. علاوه بر همه‌ی این‌ها، طراحی فوق‌العاده‌ی محیط این امکان را در اختیار بازیکن قرار می‌دهد تا از سکوبازی در زاویه‌ی دید اول شخص لذتی دو چندان ببرد.
تنوع محیط‌های بازی، یکی دیگر از نقاط قوت این اثر به شمار می‌رود. در ثانیه‌های آغازین، ماجراجویی‌هایتان را در محیطی برفی شروع می‌کنید و بعد از آن هم خیلی سریع به یک محیطی جنگلی سرسبز و جذاب هدایت می‌شوید. تغییرات این چنینی بارها و بارها در طول JTTSP تکرار می‌شود و این فلسفه، از جمله مواردی است که باعث می‌شود تا به واسطه‌ی ماجراجویی چند ساعته در سیاره‌ی وحشی و ناشناخته AR-Y 26 درگیر یکنواختی محیط نشوید. استفاده از رنگ‌بندی‌های عالی و بی‌نقص در کنار گرافیک فنی قابل قبول، به هیچ کسی اجازه نمی‌دهد که از وضعیت گرافیک بازی Journey to the Savage Planet خرده بگیرد! وجود محیط‌های پرجزئیات با این سطح از تنوع و وسعت، از حد انتظار من فراتر بود و بدون شک می‌تواند عامل تاثیرگذاری در تشویق مخاطب برای ادامه‌ی ماجراجویی‌هایش در سیاره‌ی AR-Y 26 به‌حساب بیاید؛ چیزی که به‌عنوان اصلی‌ترین هدف این اثر از همان ابتدا معرفی شده است.
البته فراموش نکنید که این بازی خیلی هم ساده نیست؛ وجود عناصر مترویدونیا در روند Journey to the Savage Planet در کنار موجودات نسبتا قوی و وحشی سیاره، باعث می‌شود تا برخی از مواقع در گردابی از چالش غرق شوید. در صورت عدم موفقیت، برای تکرار مسیر، کافی است تا فقط و فقط به نقاط قوتی مانند طراحی محیط و پلتفرمینگ‌های جذاب فکر کنید تا به این باور برسید که این بازی ارزش ۳۰ دلار را دارد. بسیاری از ایده‌های خوب و خلاقانه، مانند اتمسفر عالی و انواع و اقسام بیگانه‌های بامزه، خروجی مناسبی از بازی Journey to the Savage Planet داشته‌اند. هر چند به خاطر ضعف در ساختار سیستم مبارزات باس‌فایت‌ها شما را عصبی می‌کنند، اما غیرممکن است که از دیدن ظاهر آن‌ها و حتی نوع مبارزاتشان لبخند روی چهره‌تان ننشیند! نکته‌ی دیگری که وجود دارد، این است که می‌توانید بعد از اتمام ماموریت‌های اصلی به جستجوی خود به صورت تک نفره و یا آنلاین دو نفر در سیاره‌ی AR-Y 26 ادامه دهید و من فکر می‌کنم که این موضوع هم به عنوان یکی دیگر از اتفاقات خوب JTTSP به شمار می‌رود. روند بازی به گونه‌ای طراحی شده که ظاهرا کشف محیط‌ها و موجودات جدید تمامی ندارد و در هر چند ساعت یک بار، Journey to the Savage Planet تمام سعی خود را به کار می‌گیرد تا بتواند مخاطبش را سورپرایز کند. چنین چیزی در اولین ساخته‌ی تایفون استودیوز قابل احترام است و باعث شده که این بازی، ارزش تجربه داشته باشد.
طراحی محیط بازی-
پلتفرمینگ‌ها
-
لحظات طنز و خنده‌دار
سیستم مبارزات-
امکان توقف بازی حتی در حالت تک‌نفره و آفلاین وجود ندارد!
نظرات