کریس پرت فقط به خاطر یک مشکل نتوانست نقش سوپرمن را بازی کند

جیمز گان، کارگردان فیلم جدید سوپرمن و یکی از رؤسای DC Studios، اخیراً فاش کرده است که اگر کریس پرت فقط ده سال جوانتر بود احتمالاً او را برای نقش سوپرمن انتخاب میکرد.
در مصاحبهای با پادکست Armchair Expert با اجرای دکس شپرد، گان درباره دشواریهای انتخاب بازیگر نقش کلارک کنت/سوپرمن صحبت کرد. در جریان این گفتوگو، او تأکید کرد که شهرت یک بازیگر لزوماً نباید مانعی برای ایفای چنین نقشی باشد؛ آنچه اهمیت دارد، تناسب و باورپذیری بازیگر با شخصیت است. او گفت:
اگر انتخاب درستی باشد، شهرت بازیگر برایم اهمیتی ندارد. اگر کریس پرت ۱۰ سال جوانتر بود، احتمالاً دربارهاش فکر میکردم. او آن جذابیت پسرانهای را دارد که برای سوپرمن لازم است.
کریس پرت، که به لطف ایفای نقش پیتر کوئیل/استار-لرد در سهگانه نگهبانان کهکشان به یکی از محبوبترین بازیگران دنیای ابرقهرمانی تبدیل شده، سابقهای طولانی با جیمز گان دارد. گان او را «یکی از صمیمیترین دوستانش در جهان» توصیف کرده و گفته که همیشه به دنبال فرصتی برای وارد کردن او به دنیای DC است.
اما چرا سوپرمن؟ پرت، با آن حالت پسرانه، شوخطبعی ذاتی، و تواناییاش در تلفیق کمدی و درام، میتوانست سوپرمنی متفاوت خلق کند. کلارک کنت در نقش خبرنگار، همانقدر به لحن نرم و طنزآمیز نیاز دارد که در قامت سوپرمن به قدرت و جدیت. پرت پیشتر این دوگانگی را در استار-لرد به زیبایی نشان داده است.
مشکل کریس پرت برای گرفتن نقش سوپرمن چه بود؟ فقط سن!
سوپرمن جدید فیلم Superman قرار است چهرهای جوانتر، امیدوار و در ابتدای راه قهرمانیاش باشد. جیمز گان به دنبال بازیگری بود که بتواند چندین سال در این نقش باقی بماند. پرت با ۴۶ سال سن (در سال ۲۰۲۵)، از نظر گان برای این بازه زمانی بلندمدت مناسب نیست. این مانع سنی باعث شد که حتی با تمام شباهتهای شخصیتی، او گزینهای عملی برای نقش سوپرمن نباشد.
در حالی که پرت گزینهای شناختهشده و محبوب بود، گان در نهایت تصمیم گرفت نقش را به بازیگر کمنامتری چون دیوید کورنسوت بدهد. این تصمیم از نظر بسیاری هوشمندانه بود. کورنسوت با اینکه پیشتر در آثاری مثل Pearl و Twisters دیده شده بود، اما هنوز برای عموم مردم چهرهای نو محسوب میشود. این موضوع باعث میشود مخاطب، هنگام تماشای فیلم، به جای اینکه بازیگر را بشناسد، واقعاً سوپرمن را ببیند.
موضوع جالبی که گان مطرح میکند، این است که شهرت نباید مانعی برای ایفای نقشهای کلیدی باشد. در تاریخ سینما، بازیگران بزرگی مثل هریسون فورد همزمان هم هان سولو بودند و هم ایندیانا جونز. یا بن افلک و رابرت پتینسون که هر دو در اوج شهرتشان نقش بتمن را بازی کردند. بنابراین شهرت یک بازیگر الزاماً موجب عدم باورپذیری او نمیشود، بلکه مهمترین نکته، تناسب ذاتی با نقش است.
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید