-
0/10
فیلم End of Sentence یک اثر درام با نقش‌آفرینی «جان هاکس» و «لوگان لرمن» است که سرگذشت پدر و پسری آمریکایی برای اجرای وصیت مادر فوت شده‌ی خانواده را روایت می‌کند. کاراکترهای اصلی این فیلم آمریکایی هستند، اما داستان آن در کشور ایرلند روایت می‌شود.
«پایان جمله» روایتگر تلاش‌های «فرانک» برای عمل کردن به وصیت همسرش و برقراری ارتباط مسالمت‌آمیز با پسر قانون‌شکنش «شاون» است. شاون به خاطر دزدی اتومبیل در سن پانزده سالگی در مرکز بازپروری حبس شده و مادر او «آنا» به سرطان مبتلا شده است. آنا پیش از مرگش وصیت کرده تا خاکسترش به یکی از دریاچه‌های ایرلند ریخته شود و فرانک نیز برای عمل به این وصیت دست به کار می‌شود. فرانک در قدم اول سعی می‌کند تا شاون را که به تازگی از زندان آزاد شده با خود همراه کند و پس از آن راهی طولانی برای محقق کردن آخرین آرزوی همسرش را بپیماید.
پایان جمله بی‌شک یک درام خوش‌ساخت است که از لحاظ سبک روایت احساسی داستان عملکردی بسیار قابل تحسین دارد. فیلم از همان سکانس‌های ابتدایی سعی می‌کند تا مخاطب را در قلب داستان احساسی و تأثیرگذار خود قرار دهد و پس از آن چالش‌های پیشِ روی کاراکترهایش را به درستی تعریف کند. این فیلم سعی می‌کند تا داستان خود را در یک موج آرام و پیوسته روایت کند و مخاطب را در قلب اتفاقات خود قرار دهد.
لوگان لرمن برای بازی در نقش شاون عملکردی منفعلانه دارد
البته روایت احساسی داستان باعث نشده تا فیلم پایان جمله به طور کامل یک اثر بی‌عیب و نقص باشد؛ تزریق کاراکتر «جول» به فیلمی که شخصیت‌های بسیار محدودی دارد، آن‌قدر در روند داستان اثرگذار نیست و فیلم می‌توانست به شکلی دیگر و بدون نیاز به حضور این کاراکتر روایت خود را ادامه دهد. از طرف دیگر لوگان لرمن برای بازی در نقش شاون عملکردی منفعلانه دارد و نمی‌توان آن را در جذابیت فیلم تأثیرگذار دانست.
در سکانس اول، فیلم فرانک و آنا را نشان می‌دهد که برای دیدار با شاون به زندان آمده‌اند. در دقایق ابتداییِ زندان، فیلم بدون گزافه‌گویی یا تکرار مکررات، به شکلی کاملاً خلاصه به مخاطب می‌فهماند که آنا با سرطان دست و پنجه نرم می‌کند و این ملاقات احتمالاً دیدار خداحافظی او با پسرش است. مخاطب همچنین متوجه می‌شود که شاون به دلایلی از پدرش متنفر است و تمایلی به دیدن او ندارد. پس از نمایش زندان در دقایق ابتدایی، فیلم به سراغ روایت مرگ آنا می‌رود و خیلی ساده، اما تأثیرگذار از داستان آن رد می‌شود. سکانس‌های مربوط به مرگ آنا هرچند که خیلی خلاصه هستند، آن‌قدر هنرمندانه نمایش داده می‌شوند که مخاطب با تراژیک‌ترین دقایق فیلم مواجه می‌شود و در غم از دست دادن آنا، با فرانک همراه می‌شود. به طور کل فیلم به شکلی منطقی از دست دادن شریک زندگی فرانک را نمایش می‌دهد.
با این حال فیلم خیلی سریع از کنار اندوه مرگ آنا می‌گذرد و داستان خود را با چالش مقابل فرانک و شاون برای سفر به ایرلند ادامه می‌دهد. فیلم در طول روایت داستان از لحاظ احساسی عملکردی درست دارد و احساسات مخاطب را میان خنده و گریه متعادل نگه می‌دارد. اشاره به عدم توانایی فرانک برای رانندگی با ماشین‌های دنده‌ای یکی از سوژه‌های فیلم برای خنده‌دار کردن بخشی از داستان است و این موضوع باعث می‌شود تا روند تماشا از نظر احساسی برای مخاطب جذاب شود.
فیلم در کنار روایت موضوع اصلی، به ریشه‌ی اختلاف میان شاون با پدرش نیز اشاره می‌کند و گذشته‌ی آن دو را برای مخاطب روایت می‌کند. اشاره به مسائل شخصی میان این پدر و پسر به شکلی پیوسته همراه با روند داستان اصلی پیش می‌رود و فیلم سعی می‌کند تا به شیوه‌ای درست از پراکندگی آن با موضوع اصلی داستان جلوگیری کند. روایت پیوسته و یکپارچه‌ی داستان که قطعاً مهم‌ترین نقطه‌ی قوت فیلم است، باعث می‌شود تا مخاطب به هیچ وجه در روند تماشای پایان جمله خسته نشود و خیلی راحت با آن ارتباط برقرار کند.
اختلاف شاون و فرانک، یکی از رازهای داستان است که فیلم تا بخش‌های پایانی آن را به طور کامل فاش نمی‌کند. شاون در دوران کودکی مورد آزار پدربزرگش قرار گرفته و فرانک را به خاطر سکوت در برابر این مسئله نکوهش می‌کند، اما شاون در بخش‌های پایانی متوجه می‌شود که قضاوتش در مورد فرانک به طور کامل اشتباه بوده و او از بسیاری از اتفاقات دوران کودکی خود بی‌خبر است. فیلم با اشاره به این موضوع سعی کرده تا حس قضاوت مخاطب را به چالش بکشاند و در پایان نشان دهد که همیشه نمی‌توان دیگران یا حتی یک فرد خاص را مقصر اتفاقات تلخ دانست.
کارگردانی پایان جمله شاید حرف زیادی برای گفتن نداشته باشد، اما توانسته از پس روایت داستان خوب خودش برآید
چالش اصلی داستان فیلم پایان جمله، یعنی حضور فرانک و شاون در ایرلند به خودی خود هیجان زیادی را در دل خود ندارد. در حقیقت پایان جمله به عنوان یک اثر درام، برای ایجاد حس دلهره در دل مخاطب هیچ ترفندی را به کار نگرفته، اما این اثر توانسته با نمایش خوب صحنه‌ها و تزریق موضوعات مختلف، کار خود را پیش ببرد. از طرف دیگر نمایه و میزانسن در فیلم آن‌چنان که انتظار می‌روند قابل تحسین نیستند، اما این اثر همچنان توانسته منظور خود را تا حدی لازم بوده به مخاطب خود برساند و از تمام ظرفیت‌های خود استفاده کند. کارگردانی پایان جمله شاید حرف زیادی برای گفتن نداشته باشد، اما توانسته از پس روایت داستان خوب خودش برآید.
فیلم End of Sentence تعریف کامل از یک اثر درام است و داستانی تأثیرگذار و احساسی را روایت می‌کند. داستان این فیلم در کنار به چالش کشیدن حس قضاوت مخاطب مهم‌ترین مزیت‌های این فیلم به حساب می‌آید، فیلم به خوبی توانسته با تعداد محدود کاراکترهایش با مخاطب ارتباط برقرار کند و احساسات او را در حین تماشا به چالش بکشاند. با این حال موضوع داستان این فیلم ممکن است برای همه‌ی افراد جذاب نباشد، اما این مسئله لزوما جزو معایب فیلم به حساب نمی‌آید؛ چرا که این اثر با استفاده از ترفند تعادل در نمایش سکانس‌های مختلف توانسته از کسل‌کننده شدن داستان خود جلوگیری کند و یک درام قابل تحسین را در قاب سینما به تصویر بکشد.
روایت قابل تحسین داستان-
کارگردانی به نسبت قابل قبول
-
تعادل فیلم در نمایش سکانس‌های احساسی
-
عدم خسته‌کنندگی مخاطب با وجود موضوع خاص
-
توانایی فیلم برای جلب توجه مخاطب با وجود کاراکترهای محدود
بازی نه چندان خوب لوگان لرمن-
حضور کاراکتر ناپخته‌ی جول
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید