بررسی فیلم Birds of Prey – پرندگان شکاری

نکته‌ی جالب توجه دیگر که باعث شده تا پرندگان شکاری در مقایسه‌ی با اکثر آثار ابرقهرمانی متفاوت باشد، حضور هارلی کوئین به عنوان راویِ داستان است. پرندگان شکاری فیلمی است که برای مخاطب بزرگ‌سال ساخته شده، اما تلاش می‌کند تا به سادگی هرچه‌تمام‌تر، داستان خود را روایت کند. این فیلم همانند آثار سینمایی کودکانه، یک راوی دارد و هارلی کوئین تمامی اتفاقات به تصویر کشیده شده را به صورت مستقیم از زبان خودش برای مخاطب تعریف می‌کند تا کمترین پیچیدگی ممکن را برای درک رخدادهای داستان در دل خود جای داده باشد. شیوه‌ی روایت داستان نیز می‌تواند گواهی بر همین سادگی داستان پرندگان شکاری باشد. فیلم یک خط ممتد را برای روایت داستان خود در پیش گرفته و هر جایی که لازم باشد، صحنه را متوقف می‌کند و با یک فلش‌بک ساده، اتفاقاتی را که لازم است مخاطب از آن‌ها آگاهی پیدا کند، به خوبی توضیح می‌دهد و سپس دوباره از همان صحنه‌ی قبل، ادامه‌ی داستان را تعریف می‌کند تا درک اتفاقات برای مخاطب مبهم و گیج‌کننده نباشد. این فلش‌بک‌ها، برای توضیح کاراکترهایی نظیر «بلک ماسک»، «بلک کنری» و «هانترس» به کار گرفته می‌شوند و حتی در بخشی از فیلم، برای توضیح دلیل سردرآوردن هارلی کوئین از اداره‌ی پلیس همراه با سلاح‌های فانتزی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

پرندگان شکاری در مقایسه با فیلم قبلی، یعنی جوخه‌ی انتحار داستانی یکپارچه‌تر و متمرکزتر برای پرداختن به کاراکترها دارد و از افزایش تعداد قهرمان‌ها و شرورها جلوی دوربین خودداری می‌کند. داستان فیلم از همان ابتدا روی شخصیت‌ هارلی کوئین و چالش‌های زندگی پرفرازونشیب او متمرکز شده است. فیلم تلاش می‌کند با معرفی تعداد کمتر شخصیت‌های عجیب‌وغریب از شهر گاتهام، جلوی کلافگی مخاطب خود را بگیرد؛ این موضوع یکی از مشخصه‌های پرندگان شکاری به حساب می‌آید. در فیلم جوخه‌ی انتحار تعداد شخصیت‌ها به نسبت زیادتر بودند و مخاطبین ناآشنا با دنیای دی‌سی را تا حدودی گیج و سردرگم می‌کردند. با این حال پرندگان شکاری تلاش کرده تا یک داستان متمرکز را پیرامون شخصیت هارلی کوئین و اطرافیانش روایت کند و از پراکندگی بیش از اندازه‌ی داستانی خودداری کند. البته این مسئله به خودی خود باعث شده تا جایگاه بسیاری از کاراکترها در فیلم بسیار کم‌رنگ‌تر شود.